Filmtotaal Recensie
Regie: Bruno Dumont | Cast: Alane Delhaye (P'tit Quinquin), Lucy Caron (Eve Terrier), Bernard Pruvost (Commandant Van der Weyden), Philippe Jore (Lieutenant Carpentier), Philippe Peuvion (Père Quinquin), Lisa Hartmann (Aurélie Terrier), e.a. | Speelduur: 200 minuten (4 x 50 minuten) | Jaar: 2014
"Bon, on y va!". Met deze bemoedigende en daadkrachtige kreet maant de zonderlinge politierechercheur Van der Weyden zijn onderknuppel Charpentier tot tempo. De Nederlandse vertaling van zijn stopwoordjes - "vooruit met de geit! - past nog veel beter bij de situatie. Als Charpentier zo doorgaat mag hij misschien wel in de voetsporen van zijn baas treden. Van der Weyden is een rare man die al met één been in zijn pensioen staat, met een merkwaardige motoriek, diverse tics en een stoffig voorkomen. Hij moet met zijn collega een bizarre moordzaak oplossen in een kustplaatje in het noorden van Frankrijk. Een vrouw is in stukjes gehakt en in het achterste van een koe gepropt. Het stuk vee wordt dood uit een bunker getakeld en in het slachthuis wordt de moord ontdekt. Het hoofd van het slachtoffer wordt langs de kant van de weg gevonden. Het absurde overheerst in Bruno Dumonts miniserie P'tit Quinquin. En dan is de aard van de misdaden nog betrekkelijk normaal te noemen.
Het gerespecteerde Cahier du Cinema wees nooit eerder een serie aan als beste film van het jaar. Dumonts miniserie, die in Nederland lekker in zijn geheel in de bioscopen wordt vertoond voorafgaand aan de dvd-release, viel de grote eer ten beurt. De prijzenregen schept torenhoge verwachtingen, die pas vanaf de tweede van de vier afleveringen worden ingelost. Het vorige project van Dumont, vooral bekend van La Vie de Jésus en L'Humanité, was de loodzware kunstenaarsbiopic Camille Claudel 1915 met Juliette Binoche in de hoofdrol. Het is een verademing dat de cineast ook excelleert in lichtvoetiger werk. Belangrijker nog dan de missie die Van der Weyden voelt om de misdadiger, die een seriemoordenaar blijkt, achter de tralies te krijgen zijn de onderlinge verhoudingen in het dorpje. Te beginnen met de titelfiguur, een irritant schoffie met een gehoorapparaat en een vriendinnetje, die met zijn rotzooitrapperij het politieonderzoek behoorlijk frustreert. Wie het gedaan heeft en waarom gaat er steeds minder toe doen.
