Filmtotaal Recensie
Regie: Jean-Pierre Améris | Cast: Isabelle Carré (Soeur Marguerite), Ariana Rivoire (Marie Heurtin), Brigitte Catillon (La Mère supérieure), Martine Gautier (Soeur Veronique), Sonia Laroze (Soeur Elizabeth), e.a.| Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2014
Zelfs iemand die nooit iets heeft gelezen over Helen Keller of een van de drie films over haar leven heeft gezien, zal haar naam ooit ergens hebben opgevangen. Niet vreemd, want het leven van deze Amerikaanse vrouw bevat de nodige opmerkelijke ontwikkelingen: ondanks dat ze zowel doof als blind was, wist ze vijf talen te leren, een universitaire studie cum laude te volbrengen en tientallen boeken te schrijven. Keller werd daardoor een voorbeeld voor doof-blinden wereldwijd, maar het had goed gekund dat een Franse tijdgenote haar voor zou zijn geweest. De vijf jaar jongere Marie Heurtin kwam qua prestaties weliswaar niet zo ver als Keller, maar had dan ook een grotere achterstand te overwinnen . Want waar Keller door ziekte op een leeftijd van anderhalf jaar doof en blind werd, was Heurtin zo geboren.
De Franse film over haar leven laat duidelijk zien wat opgroeien in duisternis en stilte doet met een mens: Marie is aanvankelijk nauwelijks meer dan een wild dier. Ze loopt op blote voeten, heeft nauwelijks kleding aan en vrijwel elke aanraking leidt tot een agressieve reactie. Uiteraard helpt het niet haar dat haar ouders van zeer eenvoudige komaf zijn en er eind negentiende eeuw nauwelijks methoden bestaan om iemand met een dubbele handicap te helpen. Ten einde raad brengt haar vader het tienjarige meisje naar het Larnay-instituut, een klooster in de buurt van Poitiers, waar ze aanvankelijk wordt afgewezen (het helpen van dove meisjes vinden ze al moeilijk genoeg) maar na enige overreding aan de idealistische non Marguerite wordt toevertrouwd.
