Filmtotaal Recensie
Regie: Maya Forbes | Cast: Mark Ruffalo (Cameron), Zoe Saldana (Maggie), Imogene Wolodarsky (Amelia), Ashley Aufderheide (Faith), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2014
Het geluk zit in kleine dingen, zo dicteert het gezegde. Maar kun je ook gelukkig zijn als (in volgorde van ernst) de melk zo af en toe eens overkookt, als moeder vergeet de kinderen van school te halen, of als vader dikwijls naar de fles grijpt? De werkelijkheid is dus vaak dus een stuk grimmiger. De perfecte gezinnetjes bestaan niet en dat geldt zeker voor filmgezinnetjes. De Amerikaanse onafhankelijke cinema experimenteert er flink op los wat betreft ontwrichte of niet-alledaagse gezinnetjes, getuige het werk van bijvoorbeeld Noah Baumbach. Voor het fijnzinnige gezinsdrama Infinitely Polar Bear worden geen - in de ogen van de Amerikanen - grote extremiteiten uit de kast getrokken als lesbisch ouderschap, een transgenderouder of een vechtscheiding over de ruggen van het kroost. Extreem is echter wel het gedrag van de vader des huizes die leidt aan manische depressie. De manische kant van zijn aandoening leidt tot overenthousiasme en een gebrek aan regie binnen het gezin waarvan ook nog eens de moeder grotendeels afwezig is.
Tussen Cameron en Maggie is het allemaal net wat anders gelopen dan ze hadden voorzien. Al bij hun eerste date tijdens hun studieperiode vertelde Cameron van zijn manische depressie. Maggie is er altijd in meegegaan, ook al weet ze dat ze eigenlijk niet op haar echtgenoot kan vertrouwen. Maya Forbes eerste serieuze speelfilm (ze maakte hiervoor vooral luchtige komedies) begint met een voorbeeld van de wilde uitspattingen van Cameron die in zijn rode zwemslip de auto van Maggie en dochters Amelia en Faith bestormt. Papa gedraagt zich wel vaker extreem. Vaak is het grappig en kun je met hem alle kanten op, maar soms is hij uiterst gevaarlijk. Het gevolg is dat Cameron wordt opgenomen in een inrichting en dat het gezin uiteengereten wordt. Cameron is na zijn ontslag uit de kliniek ervan overtuigd dat alles weer kan worden zoals vroeger. Maggie voelt echter dat ze moet doorpakken en voor zichzelf en voor een loopbaan als jurist moet kiezen. Ze besluit te gaan studeren in New York en bij een familielid aldaar te bivakkeren. De achttien maanden studie zijn te overzien, maar Cameron komt er met name doordeweeks helemaal alleen voor te staan wat betreft de opvoeding van hun twee dochters.
