Hoe ga je ermee om als een dierbare plotseling verdwijnt? Kun je doorgaan met het leven terwijl je wacht op de terugkeer van die persoon?
Regie: Digna Sinke | Cast: Josefien Hendriks (Saskia), Rifka Lodeizen (Annet), Dragan Bakema (Adriaan), Olga Zuiderhoek (moeder Onno), Moniek Kramer (Claudia), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2014
Wanneer je een beeld wilt schetsen van iemand die er niet meer is, kun je haast niet anders dan spreken met de personen in zijn of haar directe omgeving. Vrienden, familieleden en collega's kunnen slechts een beperkte kant van het verhaal vertellen, maar door alle beschrijvingen bij elkaar te leggen, worden de contouren van de persoon in kwestie steeds beter zichtbaar. After the Tone gebruikt deze methode door de hoofdpersoon te laten schitteren door afwezigheid en het schetsen van zijn leven en persoonlijkheid over te laten aan de mensen die hem het best kennen. Tot zover niets nieuws, maar wat After the Tone onderscheidend maakt is dat alles gebeurt door middel van voicemailberichten.
Na in de eerste minuut Onno's eigen voicemailbericht te hebben gehoord, bestaat de rest van de film uit berichten die worden ingesproken omdat hij zijn telefoon niet opneemt. Onno lijkt namelijk te zijn verdwenen: hij komt niet opdagen op zijn werk, is afwezig op een verjaardag, laat een concert schieten en reageert op geen van de vele ingesproken berichten. Dat leidt de eerste dagen vooral tot voicemails vol verwarring en irritatie, maar na verloop van tijd wordt steeds meer wanhoop hoorbaar. Is Onno iets ernstigs overkomen of heeft hij simpelweg zijn oude leven de rug toegekeerd? Het laatste lijkt niet ondenkbaar, aangezien sommige voicemails hem neerzetten als een vrij wispelturig figuur met een sterke neiging tot vluchtgedrag. Maar bij gebrek aan informatie tast iedereen in het duister en die onzekerheid laat niemand ongeschonden.
