Jarenlang maakte Luc Jacquet opnames van de natuur en de dierenwereld. In deze film zien we de geboorte van een tropisch bos.
Regie: Luc Jacquet | Speelduur: 78 minuten | Jaar: 2013
Clichés zijn meestal waar. Het vervelende eraan is dat hoe vaker je ze hoort, hoe minder indruk ze maken. Neem nou hét cliché over bomen. Ze zijn de longen van de planeet. Als je ze kapt, ontneem je Moeder Aarde en al haar bewoners letterlijk de adem. Hoe belangrijk het hoge groen in de regenwouden ook moge zijn, het weerhoudt de mens er niet van om hele voetbalvelden per dag te kappen. Natuurorganisaties zijn roependen in de door massale kap ontstane woestijn. Moeten er eerst hele volks- en boomstammen stikken voor we ons realiseren dat we de bomen hard nodig hebben? Het is nu eenmaal een cliché en daar luisteren steeds minder mensen naar. Dan maar een andere aanpak.
In de Franse natuurdocu Once Upon a Forest komt wel degelijk de ellende van ontbossing voorbij, maar er wordt een positievere draai aan gegeven. In plaats van ons te vermoeien met de stichtelijke en ecologische boodschap van natuurbehoud die we zo onderhand wel kennen, maar waar we blijkbaar ons nog veel te weinig aantrekken, wordt de kracht van de natuur benadrukt. Want hoe herstelt de natuur zich als de mens haar eindelijk eens met rust laat? Het kost ruim zeven eeuwen voor een stuk regenwoud zich in de oorspronkelijke indrukwekkende staat herstelt. Met kleurrijke animaties, geprojecteerd op een stuk bos, wordt uit de doeken gedaan in welke fasen dit proces geschiedt. Het maakt het ontzag voor de natuur alleen maar groter.
