Filmtotaal Recensie
Regie: Jan Verheyen | Cast: Koen de Bouw (Luc Segers), Johan Leysen (Meester De Cock), Jappe Claes (Procureur-generaal Vanderbiest), Veerle Baetens (Meester Teugels), Jo de Meyere (Karel Puype), Chris Lomme (Louise Puype), Hendrik Aerts (Kenny de Groot), Viviane de Muynck (Rechter Rillaer), Wouter Hendrickx (Inspecteur Vercauteren), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2013
Luc Segers is zo'n man met wie je geen medelijden hoeft te hebben, want hij heeft werkelijk alles mee en heeft al helemaal nooit ergens moeite voor hoeven doen. Een goeie kop, een pracht van een vrouw en dochter en een fijn huis. Alsof al dat geluk nog niet voldoende is, heeft Luc ook nog eens een topbaan met uitzicht op de functie van CEO, omdat hij dikke vriendjes is met de baas en diens vrouw die hem haast als hun zoon beschouwen. Aan Lucs ideale leventje komt op abrupte en brute wijze een einde als ze na een bedrijfsfeestje stoppen bij een wegrestaurant. Lucs vrouw is daar precies op het verkeerde moment en loopt precies de verkeerde man tegen het lijf. Ze wordt door crimineel Kenny de Groot op brute wijze doodgeslagen en terwijl Lucs dochter uit de auto kruipt om te zien waar haar ouders blijven, wordt ze geschept door een auto. Luc overleeft, maar belandt in een coma. Eenmaal daaruit ontwaakt, is hij alles kwijt, want ook zijn promotie wordt vergeven aan een ander.
Naar eigen zeggen wilde Dossier K.-regisseur Jan Verheyen het tragische verhaal van Luc vertellen uit pure verontwaardiging. Alsof het verlies van zijn gezin niet al genoeg is, gaat Verheyen met de Vlaamse kaskraker Het Vonnis nog een stapje verder. Door een ongelooflijk stomme vormfout ziet Luc de kans op nog enige gerechtigheid in rook op gaan. Kenny wordt op vrije voeten gesteld en Luc besluit het recht in eigen handen te nemen. Hiermee komt Verheyen tot de kern en verlegt hij het accent van persoonlijke tragedie met verregaande gevolgen naar dat van een rechtbankthriller. Compleet met ellenlange betogen, pleidooien en requisitoiren. Het evenwicht heeft de filmmaker annex scenarist te allen tijde in het oog willen houden, maar hij heeft niet kunnen voorkomen dat deze gaandeweg toch wordt opgeofferd voor publieke verontwaardiging en zelfs ordinaire demagogie.
