Filmtotaal Recensie
Regie: Rong-ji Chang | Cast: Yu-Siang Huang (Siang), Yung-Yung Chang (Xiao Jie), Lieh Lee (Siangs moeder), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2012
Wellicht heb je er nooit bij stil gestaan, maar het brailleschrift zoals we dat voor westerse talen gebruiken kan niet zomaar op het Chinees worden toegepast. Toch hebben de Chinezen het naar hun eigen wensen aangepast door elke lettergreep van hun taal te laten vertegenwoordigen door drie brailletekens. Op de tast lezen en de wetenswaardigheidjes die daar bij komen kijken zijn nog tot daar aan toe, maar hoe leert een blinde in godsnaam bladmuziek en noten lezen? Hierbij bieden namelijk enkel het gehoor en het geheugen uitkomst. Wonderkind en meesterpianist Yu-Siang Huang speelt moeiteloos de maten na die zijn lerares op de universiteit voorspeelt en haalt zo een goede score voor zijn overhoring. Siang heeft eigenlijk veel meer moeite met het vinden van de weg van zijn studentenkamer naar de pianokamer in het enorme campuscomplex.
Geboren en getogen op het platteland van Taiwan wordt duidelijk dat Siang een heel bijzondere jongen is. Zijn moeder had aanvankelijk moeite om het 'defect' van haar kind te aanvaarden, maar heeft zich op zijn volwassen leeftijd opgeworpen als Siangs chaperonne. Niet al zijn medestudenten zitten te wachten op de blinde pianist en sommigen zien hem als een blok aan hun been. De volgende keer loopt Siang maar lekker alleen naar de oefenruimte. Een nieuwe kamergenoot brengt een heel ander soort muzikale passie in Siang naar boven. Verderop in Taipei worstelt danseres Xiao Jie met hele andere ambities. Ze heeft haar spitzen aan de wilgen gehangen en heeft een suf baantje in een fastfoodrestaurant en heeft schoon genoeg van haar oppervlakkige scharrel en haar moeder die verslaafd is aan thuisshoppen. Met gepaste jaloezie aanschouwt Jie de studenten van een balletschool als ze een bestelling komt afleveren. Het is een kwestie van tijd voor het meisje beseft dat het bloed nu eenmaal kruipt waar het niet gaan kan.
