Filmtotaal Recensie
Regie: Wes Ball | Cast: Dylan OBrien (Thomas), Kaya Scodelario (Teresa), Thomas Brodie-Sangster (Newt), Will Poulter (Gally), Ki Hong Lee (Minho), e.a. | Speelduur: 114 minuten | Jaar: 2014
Jeugdauteur James Dashner schreef een jaartje of acht geleden in amper vier maanden tijd The Maze Runner, het eerste deel van wat uiteindelijk een trilogie zou worden. Het bleek zijn grote doorbraak als schrijver. Het werk van Dashner past feilloos in het rijtje jeugdhits waar de doelgroep prat op gaat en die nu één voor één de vertaling naar de bioscoop beleven. Ook Dashner speelt net als zijn collegas Rowling, Meyer en Collins met de geijkte archetypen en verhaallijnen. Het gaat om een jongen die als nieuweling in een onbekende wereld terechtkomt, een probleem moet zien op te lossen en uiteindelijk de uitverkorene blijkt te zijn (voor zover we dat niet van meet af aan al doorhadden).
De puber Thomas om wie het allemaal draait, ontwaakt in de openingsscène bovenop een lift. Hij weet zijn naam niet en heeft geen flauw idee wie de andere jongens zijn die hij treft. Thomas en zijn lotgenoten bevinden zich in een grote open ruimte in het midden van een gigantisch doolhof. Niemand weet wat zich daarbuiten bevindt. De enige toegang tot de wirwar aan gangen wordt s nachts door een gigantisch mechanisme gesloten. Het is zaak om niet in het doolhof achter te blijven, omdat het daar krioelt van de agressieve monsters. Een groep uitgekozen jongens is belast met het in kaart brengen van het doolhof. Geen gemakkelijke taak, omdat de muren zich s nachts anders rangschikken. Thomas weet zich na een moedige reddingspoging al snel op te werken tot een labyrintrenner, vastbesloten om de waarheid en de aanstichters van alle ellende te achterhalen.
