Filmtotaal Recensie

Regie: Florent-Emilio Siri | Cast: Jérémie Renier (Claude François), Benoît Magimel (Paul Lederman), Monica Scattini (Chouffa François), Sabrina Seyvecou (Josette François), Ana Girardot (Isabelle Forêt), e.a. | Speelduur: 148 minuten | Jaar: 2012

Het is niet overdreven te stellen dat Claude François een van de grootste artiesten uit de Franse popgeschiedenis is. De naam zal misschien niet direct bij iedereen een belletje doet rinkelen, maar veel van zijn liedjes zullen dat zeker wel doen. En mocht er dan nog steeds moeite zijn met herkenning, dan is daar het nummer Comme d'Habitude, dat als de iconische cover My Way vereeuwigd werd door Frank Sinatra. Voor dat succes is Sinatra dan ook schatplichtig aan François, wat in de verfilming van diens leven een enkele keer door een personage wordt opgemerkt. Het is dan ook vrij bizar dat de film in veel landen onder de titel My Way wordt uitgebracht. Gelukkig niet in Nederland; hier verwijst de titel naar de bijnaam van de hoofdpersoon, ook al krijgen we die in de film nooit te horen.

Voor biografische films geldt de vuistregel te concentreren op een bepaalde periode uit het leven van de desbetreffende persoon. Doe je dat niet, dan is de kans zeer groot dat je met een zeer langdradige film eindigt. Cloclo is een interessante uitzondering op die regel: de film omvat weliswaar het volledige leven van Claude François, startend nog voor zijn geboorte en eindigend na zijn dood, maar ondanks deze tijspanne van veertig jaar en een speelduur van bijna tweeënhalf uur voelt de film nooit overdadig lang. Dat komt vooral doordat de film niet te veel tijd verspilt aan triviale zaken. Zo wordt François’ jeugd in Egypte in ongeveer een kwartier afgehandeld en belanden we vervolgens lekker snel aan de Côte d'Azur, waar de man zijn eerste stappen als artiest zet. En ook daar blijft de film niet te lang hangen, maar komt al snel het sterrenbestaan in beeld.

Lees verder