Zoeken
De president

De president (2011)

4,5 details

  • 90 Min
  • Komedie
  • Nederland
De president watchlist
90 Min Nederland

Nederland, in de nabije toekomst: de parlementaire democratie en het koningshuis bestaan niet meer. Ergens achter een afgelegen asperge- annex stripclubboerderij ploetert een handjevol illegalen op het land. Eén van hen is de Marokkaanse Joes, die met zijn overactieve neef Hamid naar ons land is gekomen, om geld te verdienen en zo de schade terug te betalen die Hamid thuis in Marokko aangericht heeft. Het werk is zwaar en het enige lichtpuntje in Joes’ zijn leven is zijn stille liefde voor de Roemeense Mila. Als er op een dag een inval van de vreemdelingenpolitie is, en er in de ontstane paniek brand uitbreekt, redt Joes Mila’s leven, maar verliest daarbij zelf het bewustzijn. Als hij wakker wordt blijkt Joes tot een soort Nationale Held geworden. Presidentskandidaat Vlonder, die achter staat in de peilingen, wil hem als Running Mate. Joes heeft er eigenlijk geen zin in, maar Hamid die deze kans op geld en status niet aan zich voorbij wil laten gaan, weet hem over te halen. Als Joes’ onbevangen uitspraken ook nog eens een verrassende uitwerking hebben op de kiezers, bombardeert de pragmatische Vlonder hem tot presidentskandidaat. Dat blijkt een gouden zet: ze winnen verrassend en Joes is president, maar is hij wel geschikt om president te zijn?

Regie
Erik de Bruyn
Cast
Dirk Zeelenberg, Najib Amhali, Ton Kas, Erik de Bruyn, Peer Mascini, Ruben van der Meer, Frank Lammers, Charlie Chan Dagelet, Matthias Schoenaerts, Rosa Reuten, Achmed Akkabi, David Higginson, Rolf Dekens, Bob Wilbers, Dirk-Jan Kerkkamp.
Release
15.09.2011
Release NL
15.09.2011
Release DVD
20.12.2011

Filmtotaal Recensie

Regie: Erik de Bruyn | Cast: Achmed Akkabi (Joes), Najib Amhali (Hamid), Charlie Chan Dagelet (Mila), Frank Lammers (Boyko), Matthias Schoenaerts (Krasimir), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2011

In 2000 gooide debuterend regisseur Erik de Bruyn nog hoge ogen met Wilde Mossels. Elf jaar en enkele films later wilde De Bruyn een film maken die een breder publiek zou aanspreken. Dat werd De President.

Toegegeven: op papier spreekt De President een groter publiek aan dan Wilde Mossels, maar De Bruyn onderschat de massa als zijn doelgroep. Hij vertaalt een brede aantrekkingskracht namelijk naar het ontbreken van diepgang of inhoud, maar vergeet dat de ogenschijnlijk eenvoudige formule ‘dommer = leuker’ in de praktijk vaker fout dan goed blijkt uit te pakken. Buiten dat is er verschil tussen domheid persifleren (zie alles met Charlie Chaplin) en simpelweg dom zijn (zie alles met Rob Schneider). De President valt in die laatste categorie. De Bruyn faalt om zijn drol te camoufleren als politiek getinte komedie.

Lees verder

alle artikelen (1)

De president Nieuwsberichten