Terwijl Doel onder druk van de oprukkende Antwerpse haven een langzame dood sterft, proberen Emilienne en dorpspastoor Verstraete het leven in hun dorp in stand te houden. Totdat ook zij gedwongen zullen worden om los te laten.
Regie: Tom Fassaert | Speelduur: 76 minuten | Jaar: 2011
Nog even en het Belgische dorpje Doel is niet meer. Al ruim dertig jaar verkeren de inwoners ervan in onzekerheid over het voortbestaan van hun woonplaats, maar het wordt langzaam evident dat de Antwerpse haven en de kerncentrale die hun huizen omsingelen voorgoed terrein zullen winnen. Het gros van de Doelenaren is al verhuisd en uiteindelijk weigert alleen de vijfenzeventigjarige Emilienne te vertrekken. Ook al blijft ze als enige bewoner over.
Mede om die reden is Emilienne de hoofdpersoon in deze eerste lange documentaire van Tom Fassaert. Zijn film werd meteen geselecteerd voor het filmfestival van Berlijn, waar hij ook nog eens een eervolle vermelding ontving. De regisseur besloot ruim zes jaar geleden, toen hij voor het eerst in Doel kwam, om zijn werk vast te leggen in zwart-wit. Hij wilde het plaatsje tijdloos maken. Toch behoort Doel eigenlijk al tot de geschiedenis, waardoor het gebrek aan kleur toepasselijk naar vroeger verwijst. Al kijkende blijkt zijn keuze de enige juiste te zijn geweest. Het dorp is grauw, vaal, groezelig en, inderdaad, kleurloos.
