Filmtotaal Recensie
Regie: Atom Egoyan | Cast:) Scott Speedman (Tom), Arsinée Khanjian (Sabine), Rachel Blanchard (Rachel), Devon Bostick (Simon) | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2008
Je kunt de films van de Canadese regisseur Atom Egoyan moeilijk samenvatten. Zijn werk is te complex om zinvol te rubriceren. Dit staat wél haaks op het feit dat Egoyans oeuvre eigenlijk altijd over hetzelfde gaat. Al sinds zijn debuut Next of Kin uit 1984 vraagt Egoyan zich af hoe de mens communiceert in een tijd van massamedia en zichzelf vormgeeft door technologieën die de wereld kleiner doch oneindig complexer maken.
Twee decennia later komt Egoyans vroege werk bijna profetisch over: toen al voorzag hij een complexe constellatie tussen mens en media in een geglobaliseerde wereld. Family Viewing, Calendar, Exotica en de boekverfilming The Sweet Hereafter maakten al indrukwekkend gebruik van een cerebrale, complexe vertelstructuur die vertrekt vanuit de familiesfeer, om zo prangende vragen te stellen over de moderne identiteit. Egoyan nam in 2003 een moedige stap de eerste mainstreamfilm te maken over de Armeense genocide. Ararat was tevens een resultaat van zijn aanhoudende fascinatie voor mediatechnologie, want de massamoord werd louter door een film-in-een-filmstructuur verbeeld. Dit dwong de kijker een onmogelijke vraag in overweging te nemen: hoe representeer je een verleden dat nog altijd ontkend wordt? Deze zin komt bijna letterlijk terug in Egoyans laatste film Adoration. We are the victims of a crime that never happened.
