Filmtotaal Recensie
Regie: Phil Lord & Chris Miller | Stemmencast: Peter van de Veire (Flint), Do (Sam), Thom Hoffman (Burgemeester), Carry Goossens (Tim), Alex Agnew (Earl), Koen de Graeve (Baby Brent), Sam de Graef (Jonge Flint), Matthias Lybeert (Cal), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2009
3D-techniek is lange tijd niet veel meer geweest dan een grappige gimmick waarbij uit het niets opeens dingen de zaal in vliegen. Met als resultaat dat het publiek verschrikt wegduikt of het object in kwestie probeert te vangen om zich daarna weer op het verhaal te richten. Erg leuk, maar het blijft toch vooral een attractie die zelden iets toevoegt en regelmatig afleidt. Zelfs bij een film als Avatar zagen we het; prachtige techniek, maar daaronder verschrikkelijk tweedimensionaal. Het Regent Gehaktballen lijkt een stap in de goede richting te zetten. De 3D-versie van de film biedt ons prachtige 3D-beelden van steden en zelfs tornados zonder het verhaal uit het oog te verliezen. Voor het eerst staat de 3D-technologie echt in dienst van het verhaal en niet andersom. Een nieuw hoogtepunt in animatiefilms is bereikt, en niet eens door Pixar.
Sommige verhalen lijken dan ook geschapen te zijn om in 3D gezien te worden. Het Regent Gehaktballen is hier een uitstekend voorbeeld van. De film vertelt het verhaal van uitvinder Flint, die een machine uitvindt waarmee hij het eten kan laten regenen. Een tijdlang gaat dit goed en is hij de held van het dorp, maar dan slaat de machine op hol. Als de hele wereld vervolgens in gevaar is door al het fastfood (en hier en daar wat selderij) dat met bakken uit de hemel komt vallen, moet Flint alles op alles zetten om zijn uitvinding uit te schakelen. De finale met een heuse spaghettitornado is een lust voor het oog. Dit kan echt alleen in 3D-animatiefilms, en het is genieten!
