Filmtotaal Recensie

Regie: Alex Proyas | Cast: Nicholas Cage (John), Chandler Canterbury (Caleb), Rose Byrne (Diana), Lara Robinson (Lucinda/Abby) | Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2009

Elke ramp lang van tevoren zien aankomen zonder dat je ook maar iets aan de loop van het lot kunt veranderen ... weinig gaven zijn frustrerender. De keus tussen onwetendheid of machteloze kennis is een dilemma dat de mensheid al een paar duizend jaar bezighoudt. In sciencefictionthriller Knowing krijgt het meisje Lucinda via een zesde zintuig reeksen cijfercodes door. Vijftig jaar later blijken die een minutieuze voorspelling te bevatten van elke catastrofe die in de tussentijd plaatsvond: van kettingbotsingen en natuurrampen tot 9/11. Een eng en intrigerend gegeven, vindt ook astrofysicus John die meteen op onderzoek uitgaat. Helaas is hij de deur nog niet uit of hij loopt vast in onzinsymboliek en met computertrucs dichtgesmeerde scènes.

De door Cage gespeelde hoofdpersoon John Koestler - een nuchtere, enigszins depressieve professor met een even schattig als slim zoontje - weet in het eerste halfuur nog enigszins te boeien. Want ziet hij spoken, of is die cijfercode van Lucinda echt zo gevaarlijk als Koestler denkt? En is hij de toegewijde vader die hij probeert te zijn, of brengt hij met zijn alcoholisme en obsessie voor de reeks cijfertjes zijn zoontje Caleb in gevaar? Niet veel later verliest Koestler alle krediet. Als hij in de code een voorspelling over een metroramp in New York ontwaart, besluit hij tegen alle menselijke logica in die metro op te zoeken - het idee achter deze sequentie is vermoedelijk vooral het tonen van zoveel mogelijk CGI-geweld. Ook lijkt het wel of Cage zich plotseling realiseert dat hij in een actiefilm zit en dat er dus weinig anders voor zijn personage op zit dan het brullen van zinnen als: “Where is my son!”.

Lees verder