In El cielo, la tierra y la lluvia volgt de maker de eenzame levens van Ana en kluizenaar Toro. Ana maakt schoon bij Toro en is bevriend met Veronica, wier zus depressief is. Langzaam laat de regisseur de personages tot leven komen in een omgeving die hun eenzaamheid accentueert: de huizen zijn verweerd, de bossen donker en stil en de wind waait.
Regie: José Luis Torres Leiva | Cast:Julieta Figueroa (Ana), Angélica Riquelme (Veronica),Pablo Krogh (Toro), Norma Norma Ortiz (moeder), Mariana Munoz (Marta) | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2008
Volgens regisseur José Luis Torres Leiva kun je El cielo, la tierra y la lluvia (De lucht, de aarde en de regen) het beste omschrijven als een film van ommetjes: geestelijk, virtueel, te voet, in de auto en op veerboten. De film volgt Ana in het vrij afgelegen gebied rond de zuidelijke Chileense kuststad Valdivia, dat gekenmerkt wordt door overweldigende natuur en weidse vlaktes. Het afleggen van soms enorme afstanden door de protagonisten onderstreept des te meer hun stilstand op andere vlakken en dit weet de film op een indringende manier te visualiseren. Helaas is El cielo, la tierra y la lluvia niet voor iedereen weggelegd. De narratieve stuwing is minimaal en de film zal vele kijkers niet bij de lurven grijpen.
Het hoofdpersonage Ana loopt wat af op een dag. Door velden en over bospaden op weg naar haar werk en later op de dag weer terug naar huis, waar ze haar bewegingsloze moeder verzorgt, die ze af en toe omdraait en voedt voordat ze zelf gaat eten. Het is niet onbegrijpelijk dat Ana op een gegeven moment haar baan als winkelbediende verliest door haar constante mentale afwezigheid. Haar vriendin Veronica heeft het niet veel beter. Ook zij werkt in een eveneens dodelijk saaie omgeving. Gelukkig kunnen de twee hun uitzichtloosheid tijdelijk vergeten wanneer ze bij elkaar zijn.
