Filmtotaal Recensie
Regie: Stefan Fjeldmark, Kresten Vestbjerg Andersen & Thorbjørn Christoffersen | Cast (stemmen): Pepijn Koolen, Seb van den Berg, Aukje van Ginneken e.a. | Speelduur: 78 minuten
We worden zo langzamerhand doodgegooid met 3D-animatiefilms. Titel na titel wordt in het zomerseizoen uitgebracht in de hoop een graantje mee te pikken van het succes van Pixar en Dreamworks, dat deze week zelf ook met een nieuwe 3D-prent op de proppen komt. Alleen zon graantje al is een flinke smak geld. Dit gaat echter niet op voor het Deense Terkel in de Shit. Deze 3D-animatiefilm heeft meer op met de harde, cynische televisieserie South Park. Net als bij die serie draait het verhaal om kinderen, terwijl de grappen en situaties eigenlijk niet voor kinderen geschikt zijn. Het verschil is dat South Park nog wel eens een boodschap heeft, terwijl daar bij het nihilistische Terkel in de Shit geen sprake van is.
Terkel is een doodgewone elfjarige jongen met een beugel. De rest van zijn familie is alles behalve normaal. Zijn vaders vocabulaire bestaat slechts uit het woord nee en zijn moeder is bang dat Terkel allemaal ziektes krijgt. Ze is erg bezorgd, maar ondertussen rookt ze zo veel dat ze steevast omgeven is door een muur van rook. Flinke ongelukken overkomen regelmatig Terkels kleine zusje en zijn oom is helemaal een geval apart. Deze voortdurend bierdrinkende zeeman houdt er een kinderhulptelefoonlijn op na, maar hij helpt kinderen alleen als hij daar tijd voor heeft en als hij niet aan het zingen is over hoe geweldig zijn hulplijn wel niet is, want dan kan je als kind wel fluiten naar hulp. En die hulp is op zijn minst dubieus, zo merken twee jongens die Terkel pesten, als de zeeman zijn neef komt helpen door de pestkoppen tot bloedens toe in elkaar te slaan.
