Jackass Number Two (2006)

When is the last time a movie made you beg for mercy?

Het probleem met deze film is echter dat anderhalf uur ranzigheden gewoon iets te veel van het goede is.

play

6,5 details

95 Min

Documentaire
Komedie

Verenigde Staten

watchlist

95 Min

Verenigde Staten

Toen Jackass - The Movie in 2002 wereldwijd in de bioscoop verscheen, reageerden de mensen ontzet, kwaad en geschokt. De critici noemden het een wanproduct, of ze zeiden dat Jackass een bewijs was voor het afglijden van de westerse wereld. Ze noemden de film 'walgelijk' en 'een zielig commentaar op onze vermolmde cultuur'. Helaas voor hen is er nu een vervolg. Jackass Number Two is van een nóg bedenkelijker niveau, en tegelijkertijd óók uitgekookter en laag-bij-de-grondser. Je zou kunnen zeggen: De inzet is hoger, maar de lat ligt lager. Gelukkig maar. Johnny Knoxville en zijn mensen maken deze keer een groter gebied op aarde onveilig dan in het eerste deel. Dat wordt smullen! <br>Waarschuwing: De stunts in deze film zijn uitgevoerd door professionals. Dus aan jou en jouw sukkelige vriendjes wordt aangeraden om niet te proberen iets uit deze film na te doen....

Regie: Jeff Tremaine
Cast: Tony Hawk, Johnny Knoxville, Bam Margera, Steve-O, Chris Pontius, Ryan Dunn, Jason Acuña, Preston Lacy, Dave England, Ehren McGhehey, Brandon Dicamillo, Jess Margera, Jeff Tremaine, Mark Zupan, Mat Hoffman.
Budget: $ 11.000.000
Opbrengst: $ 72.778.712
Release: 22.09.2006

Filmtotaal Recensie

Regie: Jeff Tremaine | Cast: Johnny Knoxville, Bam Margera, Steve-O, Chris Pontius, Preston Lacy e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2006

Vrijwillig op de hoorns genomen worden door een kudde wilde stieren, als levend aas dienen voor haaien (compleet met vishaak door de wang), snoeihard onderuitgaan met winkelwagentjes/skateboards/fietsen/etc., een bloedzuiger laten knabbelen aan een oogbal, het nuttigen van paardenstront en -sperma: het zijn slechts enkele van de bizarre en ranzige stunts die de mannen van Jackass uithalen in Jackass Number Two. Een paar van dergelijke capriolen zijn nog best leuk om naar te kijken, maar anderhalf uur lang pijnlijke en onsmakelijke homevideos achter elkaar is net iets te veel van het goede. En wat is in hemelsnaam de meerwaarde van een avondvullende Jackass-film in vergelijking met de korter durende uitzendingen op MTV, behalve dat je in de film iets meer blote billen en piemels ziet? Of is dit juist precies waar het bij Jackass om draait: het op een kwajongensmanier kanaliseren van homo-erotische verlangens?

De filosoof Edmund Burke (1729-1797) zei ooit: Voer de meest roerende en sublieme tragedie op die je kent en stel de populairste acteurs op; spaar geen kosten voor het decor en verenig alles wat je aan poëzie, schilderkunst en muziek in huis hebt als er dan wordt omgeroepen dat er om de hoek een terechtstelling plaats vindt, is je zaal in een oogwenk leeggestroomd. Het is deze fascinatie voor het menselijke ongeluk en lijden die ten grondslag ligt aan het willen kijken naar de soms hilarische martelingen die de mannen van Jackass zichzelf aandoen. Knoxville & co. onderwerpen zich aan dingen die we zelf niet zo snel zouden durven, maar die we wel willen zien, waar we zelfs stiekem van genieten. Ramptoeristje spelen. Vol walging kijken we toe en lachen. Dat ze met deze lullige filmpjes miljoenen verdienen (wat op zich de al een grote grap is) zegt dan ook niet zozeer iets over Jackass, maar over de mensen die tien euro neertellen voor een bioscoopkaartje.

Lees verder