Voor het op één na grootste speelgoedmerk ter wereld geldt precies hetzelfde als voor een bekend pindakaasmerk: wie is er niet groot mee geworden? Het in 1932 in het Deense Billund opgerichte LEGO, waarvan de naam zowel verwijst naar Latijn voor 'ik voeg samen' als het Deens voor 'goed spelen', begon als simpele fabrikant van houten speelgoed. Na enkele succesvolle jaren kocht fabrikant Ole Kirk Christiansen een dure machine om plastic onderdelen mee te maken en werden de kenmerkende steentjes met de nopjes bedacht. Lego is uit geen kinderkamer meer weg te denken en zelfs volwassenen wagen zich aan prestigieuze en complexe bouwsels. Slim plan dus om er letterlijk en figuurlijk een film omheen te bouwen. Ook goed voor de Amerikaanse markt, waar lego een stuk minder groot is, maar wel de Star Wars-reeks het ontzettend goed doet.
Dat is misschien wel de reden dat zelfs een uit steentjes opgetrokken Millennium Falcon met Han Solo, Chewbacca en C-3PO snel voorbij komt vliegen. Het mooie aan dit imposante animatieavontuur van de makers van de eerste Cloudy with a Chance of Meatballs en 21 Jump Street is dat alles wat we zien uit legosteentjes is opgebouwd. Je kunt met een flinke portemonnee in principe alles nabouwen in je eigen slaapkamer. Voor de animatiestijl is goed gekeken naar de vele door fans gefabriceerde stop-motionfilmpjes die op het internet te vinden zijn. Het regisseursduo Phil Lord en Christopher Miller lieten nu echter alles uit de computer rollen, maar bedienen zich van charmant houterige bewegingen, waarbij de figuurtjes niet opeens overdreven flexibel gemaakt zijn. Het oog voor detail is verbluffend: de steentjes hebben deukjes, zijn soms afgekauwd en hebben naadjes. En Benny de klassieke astronaut die als bijfiguur wordt opgevoerd en niets liever wil dan een enorm ruimteschip bouwen, heeft een scheur in zijn helm. Net zoals dat vroeger bij menig kind gebeurde.
Centraal staat de kleurloze minifig (zo worden de legopoppetjes genoemd) Emmet. Altijd goed gemutst en zo enorm fan van het swingende liedje 'Everything Is Awesome' dat hij het met gemak zijn hele werkdag op de bouwplaats kan zingen. Zijn collega's weten nauwelijks wie Emmet is, zo gewoon is de inwoner van Bricksburg. Hij beschikt over geen enkele creativiteit en kan alleen bouwen vanaf een voorschrift. Hij is dus zeker geen 'Master Builder'. Door een speling van het lot wordt Emmet aangezien voor de grote messias over wie een vage profetie, in rijm dus het moet wel waar zijn, rept. Samen met de mooie en stoere Wyldstyle moet Emmet een gele vuist maken tegen Lord Business: een omhoog gevallen magnaat met grootheidswaanzin die het liefst over alle bewoners van Bricksburg een tube lijn leegknijpt. Business heeft creativiteit in de ban gedaan en ervoor gezorgd dat de verschillende legowerelden van elkaar gescheiden werden. Hij heeft een schizofrene politieagent aangesteld om orde op zaken te stellen.
Het plot van The Lego Movie is niet enorm solide te noemen, al wordt het bewuste gedweep met 'The One' en alle clichés die daaraan vastkleven wel heel lekker vet neergezet. Eigenlijk dient het verhaal enkel als kapstok om zoveel mogelijk verschillende werelden te laten zien. Van het Wilde Westen tot 'Middle Zealand' en van de grote stad tot een uit zuurstokkleuren opgetrokken fantasiewereld waar alleen maar (irritante) vrolijkheid heerst: Lord en Miller laten het allemaal de revue passeren. Gevolg van deze creatieve uitspattingen is wel dat het verhaal letterlijk en figuurlijk alle kanten op vliegt. Zelfs Batman moet er als het vriendje van Wyldstyle aan te pas komen. Deze ongeorganiseerde chaos wordt de makers makkelijk vergeven, omdat de actie die ze ons voorschotelen vol zit met vaart, visuele hoogstandjes en aansprekende humor.
De knapste prestatie blijft dat alles uit virtuele Lego bestaat en dat hier 'maar' zestig miljoen dollar aan gespendeerd is. Zelfs explosies, wolken en een woest kolkende zee zijn uit miljoenen stukjes samengesteld. Speelgoed- en gameverfilmingen zijn dikwijls riskant, maar het productieteam heeft zich er zeker niet gemakkelijk vanaf gemaakt. In de finale dient zich een onverwachte doch prettige stijl- en plotbreuk aan die het geheel in een compleet nieuw perspectief plaatst en er bovendien ook nog een goedbedoelde moraal tegenaan gooit. Het credo van de Deense speelgoedgigant is: je fantasie is de enige beperking. Dit mag ook gezegd worden van dit uitermate gevatte en oogstrelende bioscoopavontuur. Het zorgt ervoor dat je als volwassene het kind in jezelf wilt herontdekken en doet je na afloop naar de zolder snellen om je stof happende legodozen weer een nieuw leven te geven.
