"Revenge is a dish best served cold." Volgens Quentin Tarantino is het een gezegde van de Klingons. Jose heeft er zijn levensmotto van gemaakt in [i]The Fury of a Patient Man. Eigenlijk is dat jammer. De wraakfilm is een genre dat van de uitvoering afhangt. Die is hier zeker niet slecht, maar ook weer niet heel bijzonder. Het eerste gedeelte van de film (voordat het wraakmotief onthuld wordt), blijkt daardoor het interessantst, hoewel het vervolg redelijk spannend is.
Jose is een vreemde vogel. Hij is erg gesloten, zegt niet veel en lijkt gebukt te gaan onder wat hij niet zegt. Het wekt de indruk dat hij in het verleden dingen heeft meegemaakt, die hem zo gevormd hebben. Hij is de afgelopen jaren stamgast geworden bij het café van Juanjo en diens zus Ana, en door hen en de buurt geaccepteerd als vriend en zelfs familie. Hij heeft duidelijk een oogje op de mooie Ana, die een klein zoontje heeft en wiens man in de gevangenis zit. Maar Jose durft haar niet echt te benaderen en/of is daar te onhandig voor, totdat de omstandigheden precies goed zijn. Dan blijken beiden hun geheimen en dromen te hebben.
Jose heeft echter nog een geheim dat hij niet aan Ana onthult, waardoor de film onherroepelijk verandert. Van een boeiend drama over gebroken mensen, die andere verwachtingen van het leven hadden en nu een tweede kans op geluk zien, transformeert The Fury of a Patient Man in een wraakthriller waarvan het einde zich laat uittekenen.
Er bestaan verschillende soorten wraakfilms, die ruwweg onder te verdelen zijn in twee categorieën. Je hebt het type wraakfilm dat van de kijker vraagt om te zwelgen in het plegen van de wraak, vaak voorafgegaan door een lange periode waarin de protagonist eerst slachtoffer is en veel onrecht wordt aangedaan, waarna de rollen omgedraaid worden en de hoofdpersoon uit gaat delen in plaats van incasseren. Het bekendste voorbeeld van de afgelopen vijftien jaar is waarschijnlijk Kill Bill.
Daarnaast heb je het type wraakfilm waarin de wreker wordt verzwolgen door zijn of haar zucht naar wraak, en daardoor een lege huls blijkt te zijn geworden. De obsessie heeft hen uitgehold, vaak een proces van maanden of jaren. Na de uiteindelijke wraakneming is diegene er spiritueel en mentaal meestal net zo slecht aan toe als diegene op wie ze wraak genomen hebben. Goede voorbeelden hiervan zijn Sympathy for Mr. Vengeance en Oldboy. Je zou dit zelfs antiwraakfilms kunnen noemen, hoewel ook dit soort wraakfilms vaak een spektakel van de wraak maakt.
The Fury of a Patient Man is een beetje van beide. Er wordt wel duidelijk dat Jose's uiteindelijke doeleindes betekenisvolle connecties met mensen in de weg staan. Ook suggereren de makers in één scène vluchtig dat Jose een vrolijke, open en praatgrage man was, voordat een traumatische gebeurtenis hem voorgoed veranderde en op het wraakpad bracht. Veel meer dan een suggestie is het echter niet, en het gros van de film draait toch vooral om het plegen van de wraak. Een lange, bij vlagen spannende tocht door het Spaanse platteland, bestaande uit enkele episodes met bloedige eindes. Er valt weinig op aan te merken, maar ook weinig op te merken. Als variatie op het wraakthema heeft The Fury of a Patient Man niets nieuws te bieden, slechts wat sporadische spanning.
