'Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band': optreden zonder eind
Recensie

'Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band': optreden zonder eind (2024)

Als extraatje op de derde disk van een boxset had deze streamingrelease ook volstaan.

in Recensies
Leestijd: 3 min 26 sec
Update:
Regie: Thom Zimny | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2024

De rockscene kent aardig wat artiesten die al decennialang meegaan, maar er ogen er weinig zo onverwoestbaar als Bruce Springsteen. Vooruit, 'The Boss' moet inmiddels wel extra oppassen dat hij geen podiumtreetje mist, maar zeker sinds de coronastop blijven zijn beruchte marathonconcerten zich gedwee opstapelen. De routineuze documentaire Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band stipt aan waar het wandelende icoon zijn motivatie vandaan blijft halen. Verdiende bijrollen zijn daarbij weggelegd voor de muzikanten die de zanger al sinds de jaren zeventig vergezellen.

In november 2019 kwamen Springsteen en de leden van de E Street Band bijeen om de doorleefde nummers van het album Letter to You in te spelen. Ze konden op dat moment nog niet weten dat ze pas jaren later nieuwe muzikale repetities zouden afwerken. Road Diary pakt de draad op als het bekende ensemble eindelijk weer met hun voorman op het podium staat, en een kersverse wereldtoer de lockdowns kan doen vergeten.

Het is geen wonder dat de hereniging van Bruce en band een hoop melancholische gevoelens oproept. In het eerste kwartier van de documentaire komen vluchtig wat herinneringen uit vroegere tijden voorbij, van de knusse barretjes waar de E Street Band in zijn begindagen optrad tot de uitputtende toerritjes door het Amerikaanse binnenland. Ook Bruce zelf komt een aantal keer aan het woord, al zijn het de bandleden die ook echt in de interviewstoel plaatsnemen.

De meerwaarde van Road Diary zit hem volgens het promotiemateriaal in de beelden van de bandrepetities en de ontmoetingen achter de schermen, maar juist op dat vlak stelt het eindresultaat nogal teleur. Na de schets van de E Street Band en een selectie van repetitiebeelden verlegt regisseur Thom Zimny zijn aandacht al snel naar registraties van concertbeelden, waarin invoelbare uitvoeringen van Springsteens nummers worden afgewisseld met generieke flitsen van enthousiaste fans.

Het is niet meer dan terecht dat de makers bijzondere aandacht besteden aan de briljante E Street Band, maar de aanpak is weifelend en oppervlakkig. De interviewfragmenten zijn kort geknipt en de muzikale registraties blijven over het algemeen op de verschijning van Springsteen gericht. Een gemiste kans om de bijdrages van de andere muzikanten nog wat scherper in beeld te brengen.

Road Diary is teveel een compilatie om voor een serieuze documentaire te kunnen doorgaan, en teveel een reportage om te overtuigen als concertfilm. Staat de documentaire als extraatje op een dvd-boxset, dan hoeft dat geen probleem te zijn, maar van een op zichzelf staande streamingrelease mag je meer verwachten.

Als een drietal Bruce-fans beknopt mogen aangeven wat Springsteens muziek voor hen betekent, doet de documentaire even denken aan de concertfilm Depeche Mode: Spirits of the Forest. Anton Corbijn schakelt daarin tijdens de laatste shows van een wereldtoer consistent tussen optredens van de band en de persoonlijke verhalen van een schare fans. Net als in Road Diary is de uitwerking nergens bijzonder diepgravend, maar de maker houdt in ieder geval wel vast aan een duidelijk uitgangspunt.

De meest hardnekkige Springsteen-fans zullen ongetwijfeld weinig te klagen hebben, want het is nooit een straf om de zanger en zijn band in concert-of repetitievorm aan het werk te zien. Een blik op de regierol van Thom Zimny leert alleen wel dat deze maker al voor meer dan één Bruce-film heeft getekend, waaronder een eerder eerbetoon aan de E Street Band (Bruce Springsteen's Letter to You) en de bioscoopproductie Western Stars). Road Diary voelt in dat verband in nog sterkere mate aan als lopendebandwerk.

Ondanks de wat platgetreden indruk die deze documentaire achterlaat, onderscheidt Bruce zich nog altijd als een schoolvoorbeeld van vakmanschap en discipline. Perfect zijn de optredens van 'The Boss' al even niet meer ("ze willen het live zien. Dat betekent dat er ook wat foutjes tussen zitten"), maar de rauwe energie van het rockicoon is ook vandaag de dag nog ongeëvenaard. "Ik ga door tot de wielen van de bus versleten zijn en eraf komen rollen", zegt Springsteen als de aftiteling nadert. Voor het slotconcert in juli 2025 zijn al geen reguliere tickets meer te bestellen.

Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band is te zien bij Disney+.