in Recensies
Update:
In Modern Masters: S.S. Rajamouli horen we dat de inmiddels beroemde Indiase regisseur echt een hands on-werkwijze heeft. Dat wordt even later wel heel letterlijk als we hem zelf met nephoeven sporen in het zand zien maken voor een scène in een van zijn films. De sporen die Rajamouli zelf achterlaat, bekend van films als Eega, Baahubali en RRR, zijn veel minder vergankelijk en deze documentaire hijst hem daarom op een voetstuk als een moderne Spielberg.
In de vijf kwartier die volgen leren we Rajamouli kennen als een ingewikkeld figuur. Een veeleisende, dwingende regisseur die tegelijkertijd liever buiten slaapt dan zijn vrouw wakker te maken, als zij hem per ongeluk heeft buitengesloten. Een man die inzet op een groot publiek en breed volksvermaak, en tegelijkertijd over het traject van elke afgeschoten pijl nadenkt. Iemand die zijn hele familie betrekt bij het maken van zijn films en ze soms in een goedkoper hotel laat slapen, inclusief hijzelf, zodat er meer budget naar het witte doek kan.
Tegelijkertijd blijft Rajamouli als subject wat ongrijpbaar. Misschien dat er daarom ook heel veel bij wordt gehaald. Bekende Bollywood-acteurs vertellen over de keuze om alleen vegetarisch eten op de set te serveren en dan wordt het wel heel detaillistisch. Interessanter zijn de stukjes kritiek; de films zouden soms seksistisch zijn en het kastenstelsel te promoten. Ook de zijvertakking over Rajamouli's atheïstische levensfilosofie is interessant omdat het ingewikkelder ligt dan een Westerse perspectief zou vermoeden: Een van de vier spirituele paden in het hindoeïsme, de yoga karma, betrekt geen goddelijke entiteiten.
Zo wordt de documentaire vaak het boeiendst als deze de bredere cultuur van India en diens filmindustrie ook erbij haalt. Rajamouli zelf hecht minder waarde aan continuïteit dan andere regisseurs. Als het verschuiven van de potplant tussen scènes een beter beeld oplevert, doet hij dat gewoon. Het gaat vaak om emotie en meeslependheid. Soms bevatten de films heel veel dramatiek en bovennatuurlijke elementen. Als we daar glimpen van meekregen is de documentaire eigenlijk het leukst, al staan we nooit lang genoeg stil om er echt iets van te leren.
Het is gaaf om te zien hoe S.S. Rajamouli een ingewikkelde vliegende motorstunt regelt of letterlijk buiten camerabeeld voordoet wat de acteurs moeten doen. Maar zo expressief als hij regisseert, zo ingetogen laat hij zich interviewen. Hij is openhartig en bedachtzaam, maar het is aan anderen om hem echt te typeren en die komen niet zo ver als je zou willen. Zo beklijft het inmiddels clichématige idee dat je de echte genialiteit van de regisseurs toch echt in de films zelf moet zoeken.
Modern Masters: S.S. Rajamouli is te zien bij Netflix.
