Als je jezelf bestempelt als schrijver, regisseur en producent van een film, en met trots overal je naam voor de titel laat zetten, mag er een beter resultaat van je verwacht worden dan Tyler Perry's Divorce in the Black. Perry, meest bekend van zijn films waarin hij een pittige oude dame speelt, scoort met zijn portfolio niet meer dan een schamele 6,2 als hoogste IMDB-score. Divorce in the Black zal dit cijfer niet overtreffen, maar kan het wellicht evenaren.
In de openingsscène zien we de uitvaart van een jongeman. Zoals verteld door de dienstdoende priester, werd hij gedood terwijl hij een oude dame probeerde te beroven. Niet heel stijlvol, en als we zien hoe zijn gepikeerde familie met veel bombarie zijn lichaam de kerk uit sleept om hem te kunnen begraven zonder de veroordelingen van de in hun ogen respectloze dorpsbewoners, snappen we meteen waar dat vandaan komt. De jongen is de oudere broer van een van onze hoofdpersonen. Hij trouwde met de dochter van de priester om een nieuw leven te beginnen in de grote stad, ver weg van zijn berooide familie.
Deze eerste scène is luidruchtig en overdreven, en zoals blijkt: totaal niet representatief voor de rest van de film. In Divorce in the Black volgen we namelijk niet Dallas en zijn excentrieke familie, maar Ava, zijn liefje van de middelbare school met wie hij inmiddels getrouwd is. Een gelukkig huwelijk kan het niet genoemd worden, maar Ava is een goede christelijke vrouw, en wil haar man niet zomaar opgeven. Het is dan ook Dallas die in een dronken bui, midden in een restaurant, aankondigt dat hij wil scheiden. Een uitspraak waar hij snel op terugkomt, maar tegen die tijd is Ava al verdergegaan met een nieuwe vlam.
In twee uur zien we Ava veranderen van schaapachtige echtgenote naar een zelfverklaarde bitch, terwijl Dallas haar en haar familie het leven zuur probeert te maken met valse beschuldigen van vreemdgaan. Deze ontwikkeling is niet onbegrijpelijk, gezien het uitermate kansloze gedrag van haar ex, maar lijkt wel erg abrupt te gebeuren. In plaats van een gestage opbouw naar een uiteindelijk breekpunt, slaat Ava's persoonlijkheid om als een bladzijde in Perry's matige script. Een script dat overigens om de haverklap verandert van tempo en toon.
Het verloop van Divorce in the Black is bijna tot op de scène voorspelbaar, maar ergens halverwege komt het gevoel naar boven dat dit een hele andere film had kunnen zijn. Als Ava besluit wat tijd door te brengen bij haar ouders en daar opnieuw in contact komt met de man met wie ze als tiener kort een flirt had, wordt de film lichter en warmer, alsof we vanaf dit punt meer romantiek kunnen verwachten. Helaas voor Ava en voor de kijker wordt dat licht al snel weer verdreven door Dallas' donkere wolk, en volgen we het door Perry uitgestippelde pad naar middelmatigheid waarop verder niet veel meer gebeurt.
Divorce in the Black is te zien bij Prime Video.
