Het roadmovie-genre ontleent zijn ontstaan aan de tegeltjeswijsheid dat het niet gaat om de bestemming maar de weg er naartoe. In het geval van de kluchtige Indiase komedie Wild Wild Punjab gaat een vierkoppige vriendengroep wel erg ver om de overspelige ex van een van hen iets duidelijk te maken. Rajesh Khanna moest namelijk het tafereel aanzien dat zijn aanstaande op haar knieën hun baas een mondelinge gunst verleende. En nu staat ze ook nog eens op het punt om met diezelfde werkgever in het huwelijksbootje te stappen. De vrienden besluiten drie uur te reizen om haar duidelijk te maken dat Khanna over haar heen is.
Kennelijk maakt een telefoontje aan het andere end van de provincie Punjab geen indruk en moet deze mededeling hoogstpersoonlijk aan de dame in kwestie worden gedaan. De vriendenclub van Khanna, die kennelijk vrijwel allemaal met hun achternaam worden aangesproken, is een ongeregeld zooitje. Womanizer Arora heeft nog nooit langer dan een uur een vrouw aan zich weten te binden. Jain staat op het punt zelf te gaan trouwen maar is des doods voor de oordelen van zijn veeleisende vader. Honey Singh tot slot is de zoon van een transporttycoon en weet wel even hoe je dit soort zaken aanpakt. Dat de heren vernoemd zijn naar een beroemde ouder filmster, een geloofsovertuiging en een rapper lijkt niet meer dan vlakke verwijzingen te zijn.
Bollywood is de op een na grootste filmindustrie ter wereld, wat ook niet zo gek is als je je bedenkt dat er ruim een miljard Indiërs op onze planeet rondlopen. Nigeria mag het land dan naar de kroon steken vanwege de grote schare filmamateurs, maar Indiase producties zijn doorgaans van hoogstaande kwaliteit. Toch kost het wel enige moeite om je onder te kunnen dompelen in de typisch Indiase beeldtaal zelfs als de thematiek tamelijk universeel is. Het land is nou eenmaal dol op uitbundige dans- en muzieksequenties en regisseur van dienst Simarpreet Singh, die onlangs de overstap van televisie naar film maakte, bedient zijn publiek op zijn wenken.
Rajesh verzucht dat hij toch niet is beland in een slap aftreksel van The Hangover, maar feitelijk komt het daar wel op neer. Goed, de vier vrienden slapen niet hun roes uit in een half afgeragde hotelkamer na grote hoeveelheden drank, maar de tocht die ze door Punjab maken is al even onnavolgbaar. Wild Wild Punjab is een aaneenschakeling van puberale onzinnigheden en onverwachtse ontmoetingen zonder dat het nou echt ergens toe dient. Singh grijpt zo veel mogelijk gelegenheden aan om niet alleen muzieknummers in te bouwen, maar ook achtervolgingen en misverstanden in te zetten.
Het slaat allemaal als een tang op een varken en het valt te bezien of ook maar een van de vier mannen enige ontwikkeling doormaken. De vrouwen komen er ook niet al te best vanaf, want het zijn bijna zonder uitzondering kenaus. Niet bepaald solide bovendien is het gegeven dat Rajesh nogal eens van strategie verandert om zijn ex een lesje te leren. Het getuigt van bijzonder weinig ruggengraat en bovendien van een nauwelijks doordachte hoofdpersoon. Singhs tweede speelfilm zit vol masculiene onderbroekenlol. Uitgevoerd met veel vaart, maar ingebed in een verhaal dat nauwelijks een kop of een staart kent. Vraag is of de liefhebbers van het genre zo diep willen gaan om de personages te duiden, maar van enige diepgang is nog nooit iemand slechter geworden.
Wild Wild Punjab is te zien bij Netflix.
