De Galapagos is een eilandengroep in de Grote Oceaan die hoort bij Ecuador. De archipel staat vooral bekend om de vele soorten uniek leven die er in relatieve rust en afzondering hebben kunnen bestaan en ontstaan. En vooral dat laatste, het ontstaan, is wat de Galapagoseilanden zo interessant maakt voor wetenschappers. Eén van hen in het bijzonder - ene Charles Darwin - vond op deze vulkanische rotsen bij uitstek het bewijs voor wat hij al jaren beweerde. De grondlegger van de evolutietheorie en deze eilandengroep zijn zo onlosmakelijk verbonden dat er een Charles Darwin Foundation bestaat die onderzoek doet naar de natuur op de Galapagos en er alles aan doet deze in stand te houden. De stichting vormt dan ook de rode draad in de film.
Zo zien we de wetenschappers van deze stichting zeldzame cactussen in een schuur ompotten tot ze groot genoeg zijn om in de vrije natuur als voedsel voor een hongerige exoot te dienen en worden door een parasiet bedreigde kuikens uit hun net gevist om met de hand een veilig maaltje toegediend te krijgen. Tegelijkertijd wordt ook de natuur waar het allemaal om te doen is, zoals de vogels, schildpadden of vissen, zelf kleurrijk in beeld gebracht. Van plaatselijke iconen zoals de reuzenschildpad en de blauwvoetgent, tot de albatros die we zien vliegen als een engel en landen als een zoutzak.
Die laatste omschrijving komt uit de mond van Annechien Steenhuizen, die de voice-over verzorgt. En daarmee wordt al vanaf het eerste moment de toon gezet. Steenhuizen is immers een journaliste, iemand die dagelijks het journaal presenteert en wiens stemgeluid je dan ook vooral associeert met politieke kwesties of serieuze wereldproblematiek. Voor begeleidende teksten bij zoutsnuitende leguanen of fladderende aalscholvers is het horen van haar commentaar echter ronduit bevreemdend, daarvoor mist het de onschuld. Ook tekstueel mist de gegeven toelichting bij de indrukwekkende beelden finesse. Hoewel het een overwegend Nederlandse productie is, lijkt de voice-over soms rechtstreeks vertaald uit het Engels.
De veelheid aan kleine onderwerpen en een weinig creatief vormgegeven vertelling maakt dat de documentaire maar moeilijk het niveau ontstijgt van een uur National Geographic Channel. Het opzichtig aan het woord laten van de medewerkers van het natuurfonds, als er iets blijft hangen is het wel de Charles Darwin Foundation, blijkt de uiteindelijke doodsteek. Het is een reclamefilm. Eentje die zeker de moeite van het kijken waard is wanneer hij over een jaar of twee door de EO wordt uitgezonden, maar vooral eentje die de schoenveters van Attenborough nog niet mag strikken.
