Er is niets prettigers dan het verlaten van een bioscoopzaal met een verzadigd gevoel vanwege een film die tegen alle verwachtingen in goed blijkt te zijn. Na de erbarmelijk slechte ontvangst van Ouija - door critici althans - besloten Platinum Dunes en Hasbro nogmaals de handen ineen te slaan om een prequel te produceren voor de bordspelverfilming. Het leek vast te staan dat Ouija: Origin of Evil een belediging zou zijn voor de intelligentie van menig filmganger. Dankzij de aanstelling van Mike Flanagan als regisseur is er echter een aangename horrorfilm uit komen rollen, die het origineel doet verbleken.
Het wordt in de eerste minuten al duidelijk dat de makers van Ouija: Origin of Evil geheel bewust zijn van de problemen met menig cliché horrorfilm. Het is 1967 en Alice Zander maakt als medium contact met het hiernamaals. Na een goedkoop schrikeffect stormen de klanten zwaar geschrokken het sfeervolle huisje uit terwijl Alice hen probeert te kalmeren met mooie verhalen. De film erkent echter de flauwe bangmakerij en gaat niet direct verder met bovennatuurlijke moord en doodslag maar met menselijk drama. De familie Zander blijkt ongelovig als de pest, waarbij de onschuldige Doris, skeptische Lina en goedaardige Alice mensen oplichten met behulp van bovennatuurlijke onzinverhalen en wat spektakel. Ze geloven echter wel dat deze het echte leed van hun goedgelovige klanten enigszins kunnen verzachten.
In plaats van een tienerfilm rondom een knullig bordspel zien we hier zowaar hoofdpersonages met inhoud. Flanagan weet zich in de eerste helft van de film goed in te houden en deze personages op te bouwen voordat hij de bovennatuurlijke teugels laat vieren. Hij benut de tijd goed om extra sfeer in te bouwen. Zo worden de jaren zestig flink uitgestald, begint de zonnige schoolkapel steeds meer te stralen naarmate de lokale priester zich in het verhaal mengt en worden ramen van ouderwetse auto's ingezet om mensen pittoresk te framen. Overal glippen respectvolle knikjes voor het tijdperk binnen: een retro filmtitel, credits die afbuigen alsof ze op een beeldbuis voortbewegen en heuse filmovergangen met vlekken op het scherm, alsof er een slecht afgestelde filmprojector achterin de zaal staat.
Zodra eenmaal een duistere kracht toeslaat wordt er respectvol omgegaan met de regels uit het horrorgenre. Er zijn vele traditionele elementen aanwezig zoals priesters, beangstigende kleine meisjes en de typische overlevenden. Hoewel het verhaal niet de originaliteit zelve is, wordt een clichématige uitvoering toch zoveel mogelijk vermeden. Meermaals wordt opgebouwd naar een typisch schrikmoment met langzaam bewegende camera's of verdacht geplaatste shots die secondenlang stil blijven. Toch blijven die schrikmomenten veelal uit en is de echte spanning juist te vinden in subtiele details in de achtergrond of in een personage dat uitstekend wordt ingezet om het naderende onheil aan te kondigen voordat het losbarst. Flanagan vindt een mooie balans tussen horrortradities en variaties daarop en maakt van Ouija: Origin of Evil een ouderwets spannende doch nimmer clichématige ervaring.
De film is op zijn best wanneer de krachten uit het hiernamaals gevonden worden op het randje van het filmscherm; verborgen hoekjes met subtiele bewegingen die je gedachten op hol brengen. Hierbij reageert vooral de jonge Lulu Wilson indrukwekkend op haar omgeving. Zij weet zowel een nieuwsgierige als intimiderende blik goed op haar gezicht te toveren. Jammer genoeg krijgt de duistere kracht meermaals een fysieke vorm. Deze zijn net niet eng genoeg zodra ze in volle glorie in beeld verschijnen, wat mogelijk te wijten is aan het bescheiden budget. Daarnaast is de vrij traditionele opzet van het verhaal op momenten net even te voorspelbaar om spannend te blijven.
Oujia: Origin of Evil tart alle verwachtingen en blijkt een prima horrorfilm te zijn. Vooral fans van retrofilms en de wat schrikeffectarmere griezelproducties kunnen hun hart ophalen. Het is niet de beste horrorfilm van 2016, maar mogelijk wel de beste vervolgfilm van het jaar. Een onverwacht plezierig horroravontuur dat met veel liefde en respect in elkaar is gezet.
