Een kostuumdrama mag A Good Woman eigenlijk niet worden genoemd, want in tegenstelling tot het oorspronkelijke toneelstuk dat Oscar Wilde rond 1890 liet plaatsvinden, speelt de film zich om onduidelijke redenen een paar decennia later af. De Victoriaanse kostuums zijn ingewisseld voor de wat luchtigere kleding van de jaren dertig. Behalve de periode, zijn ook de titel en de locatie enigszins aangepast. Oscar Wilde noemde zijn sociale satire Lady Windermeres Fan en situeerde het verhaal aan de Franse kust. Scriptschrijver Howard Himelstein gebruikte Wildes concepttitel A Good Woman en verplaatste de gebeurtenissen naar de Italiaanse Riviera. Veel zoden zet het allemaal niet aan de dijk. A Good Woman is een brave, oubollige film waar niemand zich een buil aan zal vallen, maar waar ook niemand wat aan heeft.
A Good Woman ontleent zijn bestaansrecht aan twee actrices, één acteur en een homoseksuele schrijver. Die laatste is natuurlijk Oscar Wilde himself, de auteur van het populaire, frequent opgevoerde toneelstuk Lady Windermeres Fan. Hoewel het verhaal over mannenverslindster Erlynne (Helen Hunt) die een wig drijft tussen de pas getrouwde Meg en Robert Windermere (Scarlett Johansson en Mark Umbers) niet van deze tijd is, hebben de talrijke satirische uitspraken over de liefde en het high societyleven nog steeds niet aan scherpte ingeboet. Wildes teksten zijn veelvuldig terug te vinden in de film en telkens als het verhaal op een klinische dood afstevent, zijn het de scherpe, spottende quotes die de kijker alert houden en de link leggen met hun schepper.
Voor de rest bestaat het verhaal uit saai gekonkel, waar Scarlett Johansson, Helen Hunt en Tom Wilkinson ternauwernood nog iets van weten te maken. Johansson heeft in een schrale film als deze nog net voldoende uitstraling om haar status als publiek schatje te behouden, maar de timiditeit van haar personage en haar saaie kostuums staan haar verleidelijkheid ernstig in de weg. Helen Hunt doet evenmin een gooi naar acteerprijzen, maar haar spel is plezierig ambigu: Mrs. Erlynne lijkt een kreng dat misbruik maakt van haar vrouwzijn, maar soms schuilt in haar een vrouw met goede bedoelingen, die de consequenties van haar spelletjes niet overziet. Tom Wilkinson tot slot is de vriendelijke lobbes die verliefd wordt op Erlynne en de leukste citaten van Wilde ten gehore mag brengen. Hij is de goedbedoelde comic relief, al is niet helemaal duidelijk waar we van verlicht moeten worden.
Met een beetje goede wil is A Good Woman nog wel een degelijke film te noemen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit toch wel een hele gezapige adaptatie is van een semi-klassiek theaterstuk, waar met geen mogelijkheid de loftrompet over gestoken kan worden. Het dandyachtige venijn van het bronmateriaal is ver te zoeken en daarmee is de angel uit de film. A Good Woman mag op voorhand al vergeten worden, en het ergste is dat niemand daarvan wakker ligt.
