Tegenwoordig is het eerder regel dan uitzondering om met de computer een animatiefilm zo realistisch mogelijk te maken. Van de Kat Geen Kwaad trekt zich daar niets van aan. Het versimpelde uiterlijk van de film, met nog de ouderwets verschietende potloodstrepen in gezichten, benadrukt dat het met de hand werd getekend. Het geheel oogt daardoor niet alleen authentieker, maar zal kinderen zich ook meer bewust maken van het feit dat ze naar een film kijken. Vooral dat laatste is een goede uitkomst, want Van de Kat Geen Kwaad is lang niet altijd kindvriendelijk.
Zoé is een stil meisje dat sinds de dood van haar vader een moeizame band met haar moeder heeft. Ze lijkt het beter te kunnen vinden met oppas Claudine, hoewel die zich veel vriendelijker voordoet dan ze eigenlijk is. Intussen leidt kat Dino een dubbelleven: overdag is hij het trouwe huisdiertje van Zoé, maar s nachts begeeft hij zich met inbreker Nico op het criminele pad. Zoé volgt hem op een avond, maar stuit dan op een boevennetwerk, geleid door Victor Costa, de moordenaar van haar vader.
Kleine kinderen zullen vermaakt worden door de slapstickachtige taferelen, waar bijvoorbeeld de openingsscène vol mee zit. De film is vaak dik aangezet en de tekenstijl is speels. Met die twee factoren lijken de makers zich meer te kunnen permitteren, zodat ze ook de ouders kunnen vermaken. Wel moeten die goed kunnen afwegen wat ze hun kind willen voorschotelen, en wat niet.
Laten we eerlijk zijn, het is best grappig. Een onschuldig meisje van zeven dat door een gangster wordt nageschreeuwd: Ik krijg je nog wel, smerige teef! Of de schietgrage Costa, die in zijn gewelddadige opvliegendheid wel iets wegheeft van Kabouter Wesley. Het is een vorm van humor die bij volwassenen op de lachspieren zal werken, mits ze zich niet te veel zorgen hoeven te maken om hun kroost.
Niet alle humor is zo cru, veel grappen zullen goed aankomen bij kinderen én volwassenen. Maar toch lijkt het dat de makers zich meer op de ouders hebben gericht. Zo krijgt de kijker Billie Holiday voorgeschoteld en wordt er verwezen naar klassiekers als Reservoir Dogs en Vertigo. Volwassenen kunnen het waarderen, maar veel van hen zullen de film waarschijnlijk niet zonder kinderen kijken. En voor de kleintjes zou dit avontuur net wat te heftig kunnen zijn. Maar juist dat is een element waar de makers mee spelen. Ze kleuren met opzet niet altijd binnen de lijntjes. Van de Kat Geen Kwaad is een geestige, maar soms schunnige film.
