Het valt niet te ontkennen dat Terminator 2: Judgment Day (1991) de beste film in de hele franchise is. Zelfs diens positie in de Top-5 van "beste sequels ooit gemaakt" lijkt hij nooit meer kwijt te raken.

Hierbij even een herleving van een artikel uit 2019 over een alternatief einde van de film dat de franchise al vroegtijdig (en misschien wel effectief) had kunnen stoppen. Want dankzij het originele einde kwamen er nog 4 veel mindere vervolgen en zelfs een televisieserie.

In dit originele einde verslaan Sarah Connor (Linda Hamilton), haar zoon John (Edward Furlong) en de T-800 (Arnold Schwarzenegger) de T-1000 (Robert Patrick) na een gevecht in een staalfabriek door hem onder te dompelen in een industrieel brandend vat van gesmolten staal.

Na een korte euforie komt al snel het sombere besef: Om te voorkomen dat Skynet ooit de macht grijpt, moet ook het Model 101 worden vernietigd. Ondanks John's smeekbeden gehoorzaamt Sarah aan het verzoek van de Terminator om hem te laten zakken in de put.

In één van de meest hartverscheurende scènes die ooit op het scherm vertoond zijn, neemt de Terminator afscheid van John door middel van een duim omhoog voordat zijn verwerkingssysteem wordt verpulverd.

Terwijl Sarah een snikkende John in haar armen wiegt, snijdt het beeld weg naar een shot van een gladde zwarte weg, volledig verlaten, afgezien van de schittering van koplampen die het gestaag passerende trottoir verlichten. We horen Sarah in een voice-over:

"De onbekende toekomst rolt ons tegemoet. Ik zie het voor het eerst met een gevoel van hoop. Want als een machine, een Terminator, de waarde van een mensenleven kan leren kennen... kunnen wij dat misschien ook".


Wat ook had gekund
We zien Sarah als een oude vrouw die liefdevol toekijkt hoe een volwassen John zijn jonge dochter op de schommel duwt in een speeltuin. Ze haalt herinneringen op aan haar vroegere angst voor menselijke vernietiging, een dreiging die 30 jaar geleden zonder incidenten voorbijging.

Ze mijmert: "29 augustus 1997 kwam en ging. Er is niet veel gebeurd. Michael Jackson werd 40. Er was geen dag des oordeels". De laatste dialoogregels van het tussenfilmpje blijven vrijwel ongewijzigd.

Nu de angst voor een nucleaire holocaust haar niet langer terroriseert, is Sarah een liefhebbende grootmoeder geworden die liefdevol de schoen van haar kleindochter strikt voordat ze wegrent om verder te spelen.


Het originele einde sluit daarentegen beter aan bij de toon die schrijver en regisseur James Cameron wilde neerzetten. De met olie besmeurde straat is misschien de weg vooruit, maar het kan net zo goed een onheilspellend pad zijn naar de onvermijdelijke menselijke ondergang.