In de vroege dagen dat Thor: Ragnarok ontwikkeld werd, was het de bedoeling dat Odin dood zou gaan in een steegje in New York City.
Oorspronkelijk zou Loki zijn 'vader' Odin naar een bejaardentehuis brengen, waar die vrij snel uit zou zijn gegaan om vervolgens op de straten van de Big Apple te leven als zwerver. Anthony Hopkins, die de rol van Odin speelde, vond dat niet passend bij zijn personage. En op diens aandringen kozen Taika Waititi en Marvel Studios dan ook voor een andere oplossing.
Ander einde
Uit het boek The Story of Marvel Studios: The Making of the Marvel Cinematic Universe blijkt dat het Hopkins was die ervoor zorgde dat Odin op een andere manier dood zou gaan.
"Tony [Hopkins] had een reactie op de sentimentaliteit van Hollywood en Hollywood-films en terecht ook," begon Waititi. "Ik reageerde: 'Ja, Tony, ik haat dat ook, dus laten we dat niet doen'. Maar hoe konden we dan daarvan weg bewegen en dit een passendere sterfscène maken?"
Het antwoord bleek heel simpel:
"Ik moest mijzelf eraan herinneren dat we het publiek een boel dingen waar ze om vraagt moeten geven. Zij zijn geen cynici zoals wij dat zijn. Ze hebben een begrijpelijk verlangen naar emoties in deze films. Dus ik realiseerde mij dat we hen de versie van de dood van Odin moesten geven die ze verdiend hadden, en waar ze op hadden gewacht al die tijd."
Oorspronkelijk zou Loki zijn 'vader' Odin naar een bejaardentehuis brengen, waar die vrij snel uit zou zijn gegaan om vervolgens op de straten van de Big Apple te leven als zwerver. Anthony Hopkins, die de rol van Odin speelde, vond dat niet passend bij zijn personage. En op diens aandringen kozen Taika Waititi en Marvel Studios dan ook voor een andere oplossing.
Ander einde
Uit het boek The Story of Marvel Studios: The Making of the Marvel Cinematic Universe blijkt dat het Hopkins was die ervoor zorgde dat Odin op een andere manier dood zou gaan.
"Tony [Hopkins] had een reactie op de sentimentaliteit van Hollywood en Hollywood-films en terecht ook," begon Waititi. "Ik reageerde: 'Ja, Tony, ik haat dat ook, dus laten we dat niet doen'. Maar hoe konden we dan daarvan weg bewegen en dit een passendere sterfscène maken?"
Het antwoord bleek heel simpel:
"Ik moest mijzelf eraan herinneren dat we het publiek een boel dingen waar ze om vraagt moeten geven. Zij zijn geen cynici zoals wij dat zijn. Ze hebben een begrijpelijk verlangen naar emoties in deze films. Dus ik realiseerde mij dat we hen de versie van de dood van Odin moesten geven die ze verdiend hadden, en waar ze op hadden gewacht al die tijd."
