in Featured
Filmmusicals! Of je ze nu geweldig vindt of er een gloeiende hekel aan hebt, over één ding is iedereen het eens: Het helpt enorm als de castleden in kwestie ook daadwerkelijk een nootje kunnen zingen.
Hieronder een lijst, gepubliceerd door LOOPER, met een aantal missers. Laat weten of je het ermee eens bent of wie er nog ontbreekt. Let wel op, het is de mening van diverse mensen, dus de teksten zijn subjectief!
Pierce Brosnan in Mamma Mia! (2008)
Het was duidelijk dat de voormalige Bond-vertolker geen tijd had gehad om aan zijn vocale vaardigheden te werken. Brosnan had de gratie van een drilboor en het nummer SOS werd vooral voor het oor van de kijker een SOS.
Will Smith in Aladdin (2019)
Rappen is duidelijk iets heel anders dan echt zingen. Smith gaf de vertolking van Genie een geheel eigen draai en aan zijn spel lag het zeker niet, maar de magie van composer Alan Menken was een iets te grote uitdaging voor zijn stem (hoewel energiek).
Gerard Butler in The Phantom Of The Opera (2004)
Butler speelde de hoofdrolspeler zoals hij eigenlijk zou moeten zijn, een misvormde man met een opera-stem als een nachtegaal, maar bleek uiteindelijk precies het tegenovergestelde. Hij schreeuwde, deed het publiek kokhalsen en klonk meer als een jankende kat.
John Travolta in Hairspray (2007)
Het neerzetten van Edna Turnblad, een vrouw met kenmerkende humor en stemgeluid, was een uitdaging voor Travolta. En hoewel hij het niet slecht deed, vond men zijn zang te mager en ontbrak het aan plezier en kracht in diens performance.
Johnny Depp in Sweeney Todd (2007)
Depp kan echt wel zingen. Het probleem voor velen was dat zijn grimmige, griezelige rockster-grenzende invulling van de anders zo bombastische opera, en daarnaast zijn norse moedeloze acteerwerk, een verkeerde match bleek.
Cameron Diaz in Annie (2014)
Het laatste wat we de blondine tot nu toe hebben zien doen op het witte doek. Zowel qua rol als qua liedjes wist Diaz de kijker niet te overtuigen als de wrede pleegmoeder Miss Hannigan. Pluspuntje, je had al wel snel een hekel aan haar (zoals het hoorde).
Emma Watson in Beauty And The Beast (2017)
Studio's staan vaak voor een dilemma bij het vertalen van een musical naar het witte doek. Het moet één groot muzikaal verhaal worden waarin iedereen zingt, maar vervolgens willen ze ook een grote naam om dit wereldwijd te kunnen verkopen. Dus daar kwam de Britse Watson, een goede actrice en mooie vrouw, om de rol van Belle in te vullen. Maar al vanaf de eerste noten is haar vocale uitvoering het gewoon nèt niet.
Rebel Wilson in Cats (2019)
Ja, deze hele film was één grote ramp en je kan letterlijk o-ve-ral over struikelen. Het is bijna oneerlijk om één iemand eruit te pikken, want de gehele cast was kat-a-strofaal, maar de eer gaat naar Wilson, want naast een verschrikkelijke CGI-creatie had ze de stem van een piepmuisje.
Seth Rogen in The Lion King (2019)
De stem van tegenspeler Billy Eichner (Timon) klonk verrassend charmant, maar als Pumba wist Rogen geen ondersteunende waarde te bieden. Het was te vaak off-key en off-pitch en de scheten van het zwijn klonken nog ritmischer.
Russell Crowe in Les Misérables (2012)
De film die Crowe nog jarenlang spottend heeft achtervolgd, dankzij zijn dreunende monotone stemgeluid dat totaal geen emotie toevoegde aan het bekende tragische plot. De enige die zich na afloop miserabel voelde, was wederom de kijker.
Hieronder een lijst, gepubliceerd door LOOPER, met een aantal missers. Laat weten of je het ermee eens bent of wie er nog ontbreekt. Let wel op, het is de mening van diverse mensen, dus de teksten zijn subjectief!
Pierce Brosnan in Mamma Mia! (2008)
Het was duidelijk dat de voormalige Bond-vertolker geen tijd had gehad om aan zijn vocale vaardigheden te werken. Brosnan had de gratie van een drilboor en het nummer SOS werd vooral voor het oor van de kijker een SOS.
Will Smith in Aladdin (2019)
Rappen is duidelijk iets heel anders dan echt zingen. Smith gaf de vertolking van Genie een geheel eigen draai en aan zijn spel lag het zeker niet, maar de magie van composer Alan Menken was een iets te grote uitdaging voor zijn stem (hoewel energiek).
Gerard Butler in The Phantom Of The Opera (2004)
Butler speelde de hoofdrolspeler zoals hij eigenlijk zou moeten zijn, een misvormde man met een opera-stem als een nachtegaal, maar bleek uiteindelijk precies het tegenovergestelde. Hij schreeuwde, deed het publiek kokhalsen en klonk meer als een jankende kat.
John Travolta in Hairspray (2007)
Het neerzetten van Edna Turnblad, een vrouw met kenmerkende humor en stemgeluid, was een uitdaging voor Travolta. En hoewel hij het niet slecht deed, vond men zijn zang te mager en ontbrak het aan plezier en kracht in diens performance.
Johnny Depp in Sweeney Todd (2007)
Depp kan echt wel zingen. Het probleem voor velen was dat zijn grimmige, griezelige rockster-grenzende invulling van de anders zo bombastische opera, en daarnaast zijn norse moedeloze acteerwerk, een verkeerde match bleek.
Cameron Diaz in Annie (2014)
Het laatste wat we de blondine tot nu toe hebben zien doen op het witte doek. Zowel qua rol als qua liedjes wist Diaz de kijker niet te overtuigen als de wrede pleegmoeder Miss Hannigan. Pluspuntje, je had al wel snel een hekel aan haar (zoals het hoorde).
Emma Watson in Beauty And The Beast (2017)
Studio's staan vaak voor een dilemma bij het vertalen van een musical naar het witte doek. Het moet één groot muzikaal verhaal worden waarin iedereen zingt, maar vervolgens willen ze ook een grote naam om dit wereldwijd te kunnen verkopen. Dus daar kwam de Britse Watson, een goede actrice en mooie vrouw, om de rol van Belle in te vullen. Maar al vanaf de eerste noten is haar vocale uitvoering het gewoon nèt niet.
Rebel Wilson in Cats (2019)
Ja, deze hele film was één grote ramp en je kan letterlijk o-ve-ral over struikelen. Het is bijna oneerlijk om één iemand eruit te pikken, want de gehele cast was kat-a-strofaal, maar de eer gaat naar Wilson, want naast een verschrikkelijke CGI-creatie had ze de stem van een piepmuisje.
Seth Rogen in The Lion King (2019)
De stem van tegenspeler Billy Eichner (Timon) klonk verrassend charmant, maar als Pumba wist Rogen geen ondersteunende waarde te bieden. Het was te vaak off-key en off-pitch en de scheten van het zwijn klonken nog ritmischer.
Russell Crowe in Les Misérables (2012)
De film die Crowe nog jarenlang spottend heeft achtervolgd, dankzij zijn dreunende monotone stemgeluid dat totaal geen emotie toevoegde aan het bekende tragische plot. De enige die zich na afloop miserabel voelde, was wederom de kijker.
