![Recensie The Rider [IFFR2018]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/sm1svm8er4h4_hero.jpg)
Regie: Chloé Zhao | Cast: Brady Jandreau (Brady Blackburn), Lane Scott (Lane Scott), Cat Clifford (Cat Clifford), Lilly Jandreau (Lily Blackburn), Tim Jandreau (Wayne Blackburn), Terri Dawn Pourier (Terri Dawn Pourier) | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2017
Rodeorijder Brady herstelt van een ernstige hoofdwond die hij opliep in de arena. Makkelijk gaat dat niet, want de rusteloze jongeman mag voorlopig niet op een paard stappen. Dat terwijl paardrijden, temmen en rodeo het enige is dat hij kent. Een prachtig uitgangspunt voor een iets minder geslaagde film.
Voor The Rider hanteert regisseur Chloé Zhao een interessant uitgangspunt. In plaats van ervaren acteurs te kiezen, koos ze ervoor om niet-professionele acteurs in te huren. Sterker nog: de acteurs die we te zien krijgen, spelen versies van zichzelf. Zodoende is hoofdpersoon Brady ook echt iemand die een ernstige hoofdwond opliep tijdens de rodeo.
Dat heeft twee gevolgen. Het mooiste is het feit dat de film uiterst oprecht en ook zeer realistisch overkomt. Zo wordt er op een gegeven moment een wild paard getemd en dat is niet in scène gezet. Het zijn mooie momenten, die het een authentiek geheel maken. Maar het andere effect is dat je soms ook echt merkt dat de acteurs geen professionele ervaring hebben. Daardoor zitten er echt tenenkrommend slechte momenten in de film.
Kijk je daar voorbij, dan is The Rider een mooi geheel, dat een uiterst relevant verhaal over herstel en de omgang daarmee vertelt. Brady wil helemaal niet stilzitten en al helemaal niet zonder zijn paarden door het leven gaan. Maar dat is echt geen mogelijkheid. Dat wordt zeer intiem in beeld gebracht, vaak met shots van enkel het gezicht van een acteur. Dat die wel overtuigen, toont het rauwe potentieel van de cast, die vooral op dramatische momenten onderdoet voor de professional. Bij vlagen boeit het verhaal overigens ook niet, want vraag je je af waar het heen zal gaan. Daar komen nauwelijks antwoorden op, en dat is iets waar je van moet houden.
Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2018 pagina voor meer verslaggeving.
Rodeorijder Brady herstelt van een ernstige hoofdwond die hij opliep in de arena. Makkelijk gaat dat niet, want de rusteloze jongeman mag voorlopig niet op een paard stappen. Dat terwijl paardrijden, temmen en rodeo het enige is dat hij kent. Een prachtig uitgangspunt voor een iets minder geslaagde film.
Voor The Rider hanteert regisseur Chloé Zhao een interessant uitgangspunt. In plaats van ervaren acteurs te kiezen, koos ze ervoor om niet-professionele acteurs in te huren. Sterker nog: de acteurs die we te zien krijgen, spelen versies van zichzelf. Zodoende is hoofdpersoon Brady ook echt iemand die een ernstige hoofdwond opliep tijdens de rodeo.
Dat heeft twee gevolgen. Het mooiste is het feit dat de film uiterst oprecht en ook zeer realistisch overkomt. Zo wordt er op een gegeven moment een wild paard getemd en dat is niet in scène gezet. Het zijn mooie momenten, die het een authentiek geheel maken. Maar het andere effect is dat je soms ook echt merkt dat de acteurs geen professionele ervaring hebben. Daardoor zitten er echt tenenkrommend slechte momenten in de film.
Kijk je daar voorbij, dan is The Rider een mooi geheel, dat een uiterst relevant verhaal over herstel en de omgang daarmee vertelt. Brady wil helemaal niet stilzitten en al helemaal niet zonder zijn paarden door het leven gaan. Maar dat is echt geen mogelijkheid. Dat wordt zeer intiem in beeld gebracht, vaak met shots van enkel het gezicht van een acteur. Dat die wel overtuigen, toont het rauwe potentieel van de cast, die vooral op dramatische momenten onderdoet voor de professional. Bij vlagen boeit het verhaal overigens ook niet, want vraag je je af waar het heen zal gaan. Daar komen nauwelijks antwoorden op, en dat is iets waar je van moet houden.
Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2018 pagina voor meer verslaggeving.
