Hollywood's maatstaven zijn krankjorum. Vooral voor vrouwen, die continue bekritiseerd worden op hun uiterlijk en gewicht. Doch overkomt het ook de mannelijke acteurs, waaronder Sam Claflin. De Engelsman, die we voorheen zagen in de laatste drie Hunger Games-films en drama Me Before You heeft daar een boekje over opengedaan tegenover de Sydney Morning Herald.

"Pas geleden las ik het volgende in een interview en ik schaar me daar helemaal achter: mannen hebben het even slecht," begint de dertiger. "Nou ja, misschien niet even slecht, maar wel slecht. En er wordt niet over gesproken. Ik herinner me dat ik ergens werkte en ze trokken opeens mijn shirt omhoog, grepen mijn vet vast, en zeiden: 'Je moet een beetje afvallen.' Tijdens een andere keer verkochten ze me een mep. Ik voelde me net een stuk vlees."

Door deze ervaringen voelt Claflin zich niet altijd lekker in zijn vel. "Ik zeg niet dat het half zo slecht is als wat vrouwen moeten doorstaan, maar als een acteur die een rol benadert voel ik me onzeker en nerveus. Vooral wanneer ik mijn bovenstuk uit moet doen voor een film. Ik raak zo opgefokt dat ik uren en uren in de sportschool doorbreng en wekenlang niets eet, hopende te bereiken wat ze van me verlangen."

De maatstaven van vroeger en nu zijn heel erg veranderd. Terugkijkend naar oudere films valt dat vooral op. "In de jaren 50 en 60 was dit nooit een onderwerp. James Bond had geen wasbord. Hij had een harige borst. In 'A Streetcar Named Desire' had Marlon Brando een fantastisch lichaam, maar hij was absoluut niet gespierd. De maatschappij doet alsof dit normaal is, maar in feite is het alles behalve normaal."