Regie: Nele Wohlatz | Cast: Xiaobin Zhang (Xiaobin), Saroj Kumar Malik (Vijay), Mian Jiang (Emily) e.a. | Speelduur: 65 minuten | Jaar: 2016

Hoe bepalend is taal voor onze identiteit? Deze vraag staat centraal in El Futuro Perfecto. Dansend op de scheidslijn tussen documentaire en fictie en het werkelijke en onwerkelijke presenteert El Futuro Perfecto interessante thema's op een originele manier, maar laat toch te wensen over.

De Chinese Xiaobin arriveert in Argentinië zonder een woord Spaans te spreken. Na een paar dagen heeft ze al wel een nieuwe, Spaanse naam: Beatriz. Zonder dat haar familie het weet spaart ze stiekem geld om een taalcursus te volgen. Het langzaamaan Spaans leren verandert haar leven verrassend en ingrijpend.

Regisseur Nele Wohlatz speelt in El Futuro Perfecto op meerdere manieren met zowel spreektaal als met filmtaal. Het verhaal wordt deels via 'talking heads' gepresenteerd en lijkt op andere momenten ook net een documentaire. Maar de constructie is tegelijk zo uitgedacht dat het meer van fictie wegheeft. Dit zet aan tot nadenken over hoe Wohlatz met ons communiceert, en hoe dat onze perceptie van wat wel en niet werkelijkheid is verandert.

Dat spel met filmtaal sluit aan op de hoe spreektaal bepalend is voor de identiteit van mensen in de film. Xiaobin wordt al snel Beatriz om niet op te vallen, maar kiest zodra ze beter Spaans kan een naam die ze beter vind passen: Sabrina, wat qua klank veel meer op Xiaobin lijkt. De absurdistische rollenspellen in de lessen Spaans reflecteren hoe taal ons dwingt een rol aan te nemen. Hoe taal de eerste barrière is tussen personen, of het nu om een vreemde taal gaat of onze eigen, omdat we potentie daarvan nauwelijks benutten.

Allemaal zeer interessante ideeën en concepten, maar de filmische presentatie daarvan is zo onopvallend dat El Futuro Perfecto af en toe saai wordt om naar te kijken. Wat dat betreft sluiten vorm en inhoud dan weer niet zo goed op elkaar aan.



Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2017 pagina voor meer verslaggeving.