Béla Tarr wordt wereldwijd beschouwd als een van de meest invloedrijke filmauteurs van de afgelopen dertig jaar. Hij is de meester van het betoverende lange shot. De meester van de prachtig in beeld gebrachte, zwaarmoedige films over mens zijn.

EYE presenteert daarom van 21 januari t/m 7 mei de tentoonstelling Béla Tarr - Till the End of the World. Voor de tentoonstelling in EYE neemt Tarr nog eenmaal de camera ter hand om zijn allerlaatste scène te filmen.

Na zijn film The Turin Horse uit 2011 besloot Tarr namelijk geen films meer te maken. Tarr beschouwt The Turin Horse als een film over het einde van de wereld en daarmee tegelijkertijd als het einde van zijn eigen filmografie. Hij kon zich niet voorstellen ooit nog een film te kunnen maken die nog uitgebeender, nog meer tot de essentie teruggebracht zou zijn. Sindsdien bestiert Tarr een filmschool in Sarajevo.

Maar nu heeft hij speciaal voor de tentoonstelling in EYE alsnog één allerlaatste scène gefilmd. Tarr is zo boos over de houding binnen Europa, en met name in Hongarije, tegenover vluchtelingen, dat hij een poëtisch, filosofisch en uiteindelijk ook politiek statement moest maken.

brak internationaal door met Damnation in 1988. Hij breidde daarna zijn roem en aanzien uit met zijn magnum opus Sátántangó uit 1994 en met Werckmeister harmóniák uit 2000. Alle drie de films zijn op te vatten als commentaar op de kwetsbaarheid van de menselijke beschaving. Onverwachte, bedreigende ontwikkelingen brengen het dierlijke in de mens naar boven. Dat doet de onderlinge solidariteit in een besloten gemeenschap snel teniet. Het zijn grootse, aardse films, waarin de mens in de uitzichtloosheid van zijn bestaan wordt geportretteerd. Toch is er soms een glimp van verlossing: als de drank vloeit, een orkestje speelt en de barbezoekers zich verliezen in een dronken dans.
 
Speciaal voor EYE heeft Tarr een tentoonstelling ontwikkeld die het midden houdt tussen een film, een theaterdecor en een installatie. Hij maakt daarin een statement dat gericht is tegen de onmenselijke behandeling van duizenden migranten en vluchtelingen die proberen hun leven een waarde te geven die hen - in Europa - niet gegund wordt.

In EYE toont Tarr middels 'gevonden beelden', oorlogsbeelden, fragmenten uit zijn eigen films, rekwisieten (de boom uit The Turin Horse) en een speciaal voor de tentoonstelling opgenomen nieuwe scène niet alleen zijn sombere wereldbeeld, maar tegelijkertijd zijn mededogen voor de buitengeslotenen van onze samenleving.

Bij de tentoonstelling is een flankerend filmprogramma in de filmzalen te zien en zullen een aantal films van [url=https://www.filmtotaal.nl/persoon/32016]Tarr opnieuw in roulatie gebracht worden. Ook verschijnt er een kleine brochure die als gids te gebruiken is bij de tentoonstelling.