Bij het winnen van de Oscar voor beste film, krijgt de film een eeuwige plek in de filmgeschiedenis, maar dat betekent niet dat de film niet in de vergetelheid kan raken. Hieronder een lijst van de winnaars uit de jaren '20, '30, '40 en '50 die de meeste mensen vandaag de dag niet kennen, laat staan gezien hebben.

Wings won het eerste beeldje voor beste film in 1928, maar raakte vrijwel meteen in de vergetelheid dankzij de komst van de geluidsfilm. Wel bevatte het indrukwekkende vliegscènes waardoor de film een nieuwe standaard zette voor bijvoorbeeld oorlogsfilms en daarmee erg belangrijk was.

The Life of Emile Zola werd gemaakt in 1937 toen Hollywood het geweldig vond om biopics te maken over bekende historische figuren. Deze over Emile Zola werd indertijd door de critici uitgeroepen tot de beste biopic, die er tot dan toe gemaakt was. Paul Muni die de rol van Zola speelde kreeg een nominatie, maar won het beeldje niet. Waarschijnlijk omdat hij het jaar ervoor de Oscar voor beste acteur al had gewonnen voor zijn rol in The Story of Louis Pasteur.

How Green was my Valley uit 1941 is nog steeds een aangrijpende film over de veranderingen in een gemeenschap van mijnwerkers in Wales. Maar het zijn de medegenomineerden zoals The Maltese Falcon en Citizen Kane die uitgroeiden tot tijdloze klassiekers.

The Greatest Show on Earth uit 1952 was een film, die het dat jaar goed had gedaan bij het grote publiek. Maar een beste film bekroning was het niet waard en daarom is deze film ondanks de enorme sterrencast vandaag de dag niet meer zo bekend.

Marty was een verrassende winnaar in 1955, omdat het ging om een kleine film waarvan men niet had gedacht dat het zou winnen van de grote producties van dat jaar die ook genomineerd waren zoals Love Is a Many-Splendored Thing met Jennifer Jones. Maar Marty won niet alleen de Oscar, maar ook de Palme d'Or op Cannes waarmee het samen met The Lost Weekend de enige film is, die bij beide de grote prijs wist te winnen. Marty is trouwens wel echt de moeite waard en is qua gevoel een beetje te vergelijken met Brooklyn dat dit jaar is genomineerd.

The Lost Weekend uit 1945, de andere film die zowel bij de Oscars als in Cannes beste film won, doet ook niet bij iedereen een belletje rinkelen. Maar deze film weet op integere wijze te laten zien wat alcoholisme is en was daarmee zijn tijd eigenlijk vooruit.

Het zal afwachten zijn of de winnaar van dit jaar eentje wordt, die uitgroeit tot een klassieker of met tijd in de vergetelheid zal raken.