Een avontuurlijke jeugdfilm met paarden en kastelen, daarvoor moet je normaalgesproken niet in Nederland zijn. Logisch dus dat de Rotterdamse producent Holland Harbour voor het filmen van Nadadja Kempers The Legend of the Longwood uitweek naar Ierland en gebruik maakte van een grotendeels Engelssprekende cast en crew. Een vrij uniek uitgangspunt voor een Nederlandse jeugdfilm. De hoofdrol is weggelegd voor de jonge Lucy Morton. FilmTotaal sprak met de inmiddels veertienjarige actrice over haar speelfilmdebuut én met 'onze eigen' Thekla Reuten, die haar moeder vertolkt.

Thekla Reuten

Het is alweer een tijdje geleden dat we jou in een jeugdfilm zagen. Hoe beviel het ?

"Het was één van de redenen dat ik meteen ja zei tegen dit project. Ik weet zelf nog heel goed hoe fantastisch ik het vond om naar de film te gaan toen ik een jaar of acht à negen was. Lekker anderhalf uur in het donker zitten en vervolgens een verhaal rijker zijn over een wereld die je nog niet kent. Natuurlijk moet het wel een script zijn waar je achter staat en van denkt: 'ja, dit vind ik tof om aan de kinderen te vertellen.' Het mooie aan deze film vind ik dat het geen rode-rozen-roodgeverfde genrefilm is, in een tijd waarin de grote blockbusters immens populair zijn. Natuurlijk ook wel spannend, omdat er niet zo makkelijk een stickertje op te plakken valt."

De film heeft inderdaad wel een fantasiethema, maar minder overheersend dan in andere genregenoten.

"Zeker. In de kern is het een menselijk verhaal over een gezinnetje waarvan de vader vermist is. In die bedding van dat realistische verhaal komt dan plotseling die zwarte ridder naar voren. Het is echt een mengeling van avontuur en reality. En natuurlijk de paarden! Afgelopen zaterdag hadden we de Penny première, hartstikke leuk. Paardenmeisjes zijn van alle tijden."

Ben jij zelf ook zo’n paardenmeisje dan?

"Nee! Een paardenmeisje ben ik nooit geweest, maar ik zou willen dat ik kon paardrijden. Gewoon een paar uur galopperen over een strand of door een bos lijkt me fantastisch. Misschien dat ik het ooit nog een keer ga leren, wie weet. De paar keer dat ik het tot nu toe gedaan heb was alleen voor film."

Naar Nederlandse begrippen is het vrij uniek dat er zo’n grote productie in het buitenland wordt gemaakt. Hoe verliep de samenwerking met de Ierse collega’s?

"Heel goed! Eigenlijk zijn de producenten (Holland Harbour), de scriptschrijfster (Nadadja Kemper) en ik de enige Hollandse ingrediënten van de film, dus voor mij voelde het eigenlijk meer als een buitenlandse productie. Oh, en Richard Oosterhuis als cameraman natuurlijk! Die brengt het verhaal en het Ierse landschap prachtig in beeld. Natuurlijk leent een land als Ierland met zulke dorpjes en legendes zich beter voor zo’n verhaal dan Nederland."


De laatste tijd staan er juist weer wat meer Nederlandse rollen op je cv. Ben je het bewust dichter bij huis gaan zoeken met het oog op je aankomende moederschap?

"Ja, ik heb even een druk Nederlands tijdje achter de rug. Het was eigenlijk het leven en de liefde die maakten dat ik weer eens wou weten hoe het was om in een stad als Amsterdam te wonen. Ik was jaren veel weggeweest! Dat was precies de juiste impuls die samenviel met een paar interessante projecten die op dat moment voorbij kwamen. Het is niet zo dat ik bewust op zoek ben gegaan naar alleen maar binnenlandse rollen, maar toevallig kwam het precies goed uit."

Vliegen de aanbiedingen in Nederland je inmiddels om de oren?

"Nou, ik mag niet klagen (lachend). Vooral met de verscheidenheid in de rollen ben ik heel blij. Maar ik ga eerst even dit doen (wijst naar buik), en dan zien we wel verder! Dan staat het buitenland ook zeker weer hoog op mijn lijstje. De mix is ideaal."

Voor Lucy Morton, die in de film je dochter speelt, was dit haar eerste grote project. Nam je haar ook tussen de opnames door als een soort moeder onder je hoede met adviezen en dergelijke?

"In eerste instantie was ik vooral onder de indruk van hoe volwassen ze wel niet was (lachend). Een ontzettend pienter meisje uit Londen, die zelfs na de opnames nog poëzie- en pianolessen kreeg, terwijl ik juist lekker even op m’n bed plofte. Natuurlijk stelde ze zo nu en dan weleens wat vragen aan mij of de rest van de cast, al was het eigenlijk niet eens nodig. Maar het is natuurlijk altijd mooi om zo’n meisje met dromende ogen te horen praten over films, maar zij beseft ook goed dat het soms hard werken is."

In de persmap wordt gesproken over een mogelijk vervolg, zijn er al ideeën?

"Vervolg? Weet ik niks van! Maar lijkt me heel leuk, over een paar jaar met een kauwgumkauwende zeventienjarige Lucy. Laat die paarden dan maar aan mij over, ha!"

Lucy Morton

The Legend of the Longwood is je eerste film. Kun je vertellen hoe je in de film terecht bent gekomen?

"Ik was al een tijdje bezig met zo nu en dan een auditie, dus dit was er in eerste instantie weer een. Mijn eerste auditie deed ik met de regisseuse Lisa en de casting director. Die leek wel goed te gaan en een paar videogesprekken later belden ze me op om te vertellen dat ik de rol had gekregen. Ik was heel blij, want het leek me een ontzettend cool en interessant project, een van de leukste die ik ben tegengekomen. "

Hoe ben je met acteren begonnen?

"Ik ben begonnen op mijn zesde of zevende. Voornamelijk omdat een van mijn vriendinnen acteerde en ik jaloers was (lachend). Zij is er later mee gestopt, maar ik bleef op school aan projecten meedoen en heb gewerkt aan wat eigen minimusicals en filmpjes voor YouTube. En ik ben niet verlegen, dat helpt!"

Wat sprak je het meeste aan in deze film?

"Vooral het werken met dieren. Ik ben gek op dieren, thuis hebben we zes kippen, twee chinchilla’s, een hond en vroeger een paard. Silver, het paard uit de film was geweldig. Hij kon allerlei trucjes, zoals je jas aannemen met zijn tanden en omver rollen op commando. Hij was eigenlijk meer een hond dan een paard."

Mickey, het personage dat je speelt, wordt omschreven als een jongensachtig meisje. Was het makkelijk om je daarin in te leven?

"Zeker! Toen ik nog jonger was had ik kort haar en hield ik van voetbal en klimmen in bomen. Een echte 'tomboy' ben ik inmiddels niet meer, maar ik kon me goed inleven in Mickeys avontuurlijke karakter."


En je mocht zelfs een pestkop een klap verkopen!

"Dat was zo leuk om te doen! Ik voelde me eerst een beetje schuldig, want Colin – de jongen die de pestkop speelt – was in het echt juist hartstikke aardig. Maar uiteindelijk was het vooral grappig. De scène werd opgenomen in een bus vol met kleine kinderen, die bij elke opnames ontzettend leuke reacties gaven, zo schattig! "

Hoe ben je erin geslaagd om het acteren met school te combineren?

"Dat viel eigenlijk heel erg mee. Ik heb een paar geweldige vrienden op school die me up-to-date hielden over het huiswerk en de school werkte goed mee. Na het filmen werd ik bovendien bijgestaan door een leger van tutoren, dus ik liep zelfs voor op de rest tegen de tijd dat ik terugkwam!"

Wat is het beste advies dat je tijdens je eerste film hebt gekregen?

"De hele cast was ontzettend leuk om mee te werken, het voelde bijna als een kleine familie. Ik geloof dat het Miriam Margolyes (professor Stronk uit de Harry Potter-films) was die me vertelde om niet teveel na te denken om wat anderen zeggen en een scène gewoon te spelen hoe je zelf denkt dat het beste is. Grappig verhaal trouwens: ze heeft mijn kleine zusje aan het huilen gemaakt. Op een gegeven moment bood ze haar een stukje chocola aan, terwijl mijn zusje geen chocola lust. Dus Miriam zette een zware stem op en brulde: Wat! Lust jij geen chocola?!” Waarschijnlijk bedoelde ze het niet zo, maar we konden er naderhand wel om lachen."

Wat zou je graag zien gebeuren in een eventuele sequel?

"Een sequel lijkt me heel erg leuk! Mickey is een cool personage, ik zou haar graag nog eens willen spelen. Wellicht dat het leuk zou zijn om haar en Chardonnay dichter bij elkaar te zien komen. Of misschien iets rondom haar vader, wiens verdwijning nog steeds een mysterie is…"

Lees ook de recensie van The Legend of Longwood.