De veiling van Bonhams afgelopen week rond kunstwerken en andere artikelen van Lauren Bacall, toonde eens te meer aan hoe populair haar eerste man Humphrey Bogart is. Met name de artikelen die met hem te maken hadden, verkochten voor vele malen de bedragen die Bonhams van tevoren had aangegeven te verwachten. Zo ging een hutkoffer van Bogart voor 47.500 dollar. Het is niet gek dat Bogie nog zo aanspreekt tot de verbeelding. Hoewel hij slechts een jaar of vijftien tot de meest succesvolle acteurs van Hollywood behoorde (na jarenlang in bijrollen aan de weg te timmeren) maakte hij in die tijd de ene na de andere topfilm, waarvan velen nog steeds populaire klassiekers vormen zoals Casablanca of de noirs die hij met Lauren Bacall maakte. Een van zijn laatste grote films is The Barefoot Contessa uit 1954.

De film begint met de begrafenis van Countess Torlato-Favrini op een druilerige dag. Regisseur Harry Dawes staat te kijken naar de plechtigheid en ondertussen hoor je zijn voice over. Daarna vertelt de film in flashback structuur over het leven van deze Countess, die begon als de danseres Maria Vargas. Zakenmagnaat Kirk Edwards wil een film maken en zoekt daarvoor een vers gezicht. In een nachtclub spot hij de mooie Maria en besluit van haar een ster te maken. Maria tekent een filmcontract bij Edwards en speelt haar eerste rol in de film die Dawes regisseert. Ze wordt de grote Hollywoodsensatie, maar al snel begint de roem en haar woelige liefdesleven haar op te breken.

The Barefoot Contessa werd grotendeels gebaseerd op het leven van Rita Hayworth. Zij begon onder de naam Margerita Cansino als danseres, had veel ongelukkige affaires en trouwde met een prins. In eerste instantie werd de rol dan ook aan Hayworth aangeboden, die deze afwees. Daarna ging de rol naar Gardner, wiens leven net zo goed veel weg had van Maria. Er waren ook enkele elementen die Mankiewicz bij het schrijven van het script op Gardners leven baseerde. Zo is de woelige relatie tussen Edwards en Maria gebaseerd op de tumultueuze affaire die Gardner met Howard Hughes had. Ook qua karakter leek Gardner op Vargas. Zij was voor Hollywood begrippen een wilde dame, die net zo goed het liefst op haar blote voeten liep (ze was een immers geboren als een simpele plattelandsmeid) en zich van niks of niemand iets aantrok.

De opnames verliepen niet bepaald gemakkelijk. Tussen Gardner en Mankiewicz was geen klik en tussen Gardner en Bogart boterde het al helemaal niet. De publiciteitscampagne was ook iets waar Gardner niet blij mee was. Deze ging gepaard met de tagline The World's Most Beautiful Animal om Gardner aan te duiden, oftewel 'het mooiste beest van de wereld'. Gardner haatte die slogan en zou nog jarenlang deze bijnaam behouden in de pers. De shoot leverde haar wel iets anders op; ze werd tijdens de opnames in Spanje verliefd op alles dat het land te bieden had van de flamenco tot de stiergevechten. Die laatste kwamen in de film ook voor, waarbij de jonge stiervechter Luis Miguel Dominguin de rol van een Maria' s minnaars speelt. Ook buiten de opnames sloeg de vlam tussen Gardner en Luis Miguel Dominguin over en deelden de twee de lakens. Ava was echter nog getrouwd met Frank Sinatra. Hoewel ze tijdens de opnames (en de affaire met haar stiervechter) nog tijd doorbracht met Sinatra, was hun huwelijk tegen het einde van opnames helemaal voorbij. Ava besloot na The Barefoot Contessa haar leven opnieuw op te bouwen in Spanje en zou er jarenlang blijven wonen.

The Barefoot Contessa is een beetje rommelig aan elkaar geplakt en er had duidelijk veel meer ingezeten dan het uiteindelijk is geworden. Het is dus geen topfilm, maar wel een hele leuke om te kijken vanwege de prachtige manier waarop Jack Cardiff het in beeld heeft gebracht en de geweldige cast. Gardner is op het toppunt van haar carrière en schoonheid en Bogart is zoals altijd goed in zijn cynische rol.

Voor de liefhebbers nog een paar quotes:

"Life, every now and then, behaves as though it had seen too many bad movies, when everything fits too well - the beginning, the middle, the end - from fade-in to fade-out."

"The fact remains that we are neither unique nor important to the world. And it will go on without us."

"In Hollywood, it is not easy to become a star."