Het eerste weekend van het Berlinale staat bekend als het drukst. Dat had ik voorafgaand aan het festival al gehoord van collega's, maar nu ervaar ik het zelf ook. Het programma aan filmvertoningen is enorm en het lijkt alsof al het talent deze dagen heeft uitgekozen om naar de Duitse stad af te reizen. Mijn mailbox loopt over van de vragen of ik regisseurs en acteurs kan interviewen, maar allemaal willen ze zondag en maandag tussen 11 en 2 uur afspreken. Vandaag moest ik tegen iedereen nee zeggen, omdat mijn programma vandaag in het teken staat van twee films: Mr. Holmes en Knight of Cups.

Mijn ochtend begint met de filmvertoning van Mr. Holmes en dat is meteen een goed begin van de dag. Deze prachtige film gaat over een oudere Sherlock Holmes, die terugkijkt op zijn leven en de keuzes die hij heeft gemaakt. In de hoofdrol zien we Sir Ian McKellen, die Sherlock op geweldige wijze gestalte weet te geven. De film roept een nostalgisch gevoel op en weet de juiste emotionele snaar te raken, zonder goedkoop te worden. Na de film is het haasten naar het Hyatt Hotel, want daar zal een persconferentie worden gehouden. Het is altijd afwachten wie er daarbij aanwezig zullen zijn, aangezien dit pas op de dag zelf bekend wordt gemaakt. Ik ben dus blij verrast om te zien dat Sir Ian McKellen erbij zal zijn en daarnaast Laura Linney, Hiroyuki Sanada en Milo Parker, die het jongetje Roger speelt in de film waar Holmes een band mee opbouwt. Als McKellen binnen komt, is het duidelijk dat we hier te maken hebben met een grote ster. Vele fotografen klauteren over elkaar heen om een plaatje van hem te schieten en roepen zijn naam. Als het eindelijk tijd is om te beginnen, zijn de meeste vragen aan McKellen gericht, die elke vraag met interesse en diepgang probeert te antwoorden. Iemand wil weten hoe hij zijn publieke persona weet te scheiden van de echte 'Ian'. “All the world's a stage, and all the men and women merely players,” antwoordt hij Shakespeare's monoloog uit As You Like It citerend. “Het verschil tussen mens en dier is dat een mens acteert en dieren niet. Natuurlijk is er spanning tussen publiek en privé voor acteurs, omdat er zoveel aandacht voor ze is, maar eigenlijk geldt eigenlijk dat toch voor iedereen.”



Alle acteurs van het panel zijn het erover eens, dat het geen moeilijke keuze was om ja te zeggen tegen het project. McKellen en regisseur Bill Condon maakten eerder Gods and Monsters en beiden wilden graag weer een keer iets samen doen. “Bill belde me en zei dat hij bezig was met een film en vroeg of ik tijd had,” vertelt McKellen. “Ik zei ja, voordat ik wist wat voor film het was.” Laura Linney vertelt dat ze Bill een keer over de vloer had en hij haar vroeg of ze het druk had. “Ik zei dat ik even een pauze aan het nemen was en hij vertrok. Twee dagen later belde hij over de rol dus het was een sneaky, geweldige en beleefde manier in een waarop hij het had aangepakt. Ik zei ook ja voor ik het script zag. Als iemand met wie je het ook privé zo goed kan vinden je vraagt om ergens aan mee toe doen, moet je wel ja zeggen.” Hiroyuki Sanada (onder meer te zien in Revenge en Extant) vertelt verbaast te zijn geweest dat in een film over Sherlock Holmes er een Japanse rol was. “Voor mij was het een droom die uitkwam,” zegt hij. “Een geweldige ervaring.”

De jonge acteur Milo krijgt als vraag hoe het was om met Sir Ian McKellen te werken. “Ik leerde veel van hem omdat Ian zowel een geweldige acteur als een aardige man is,” zegt de jongen die amper groot genoeg is om in de microfoon te kunnen praten. “En hij is tenslotte Gandalf.” De zaal barst hierop in lachen uit en ook McKellen vindt het allemaal uiterst vermakelijk. Op de vraag wat hij nu gaat doen, zegt Parker dat hij meerdere audities heeft lopen. “Maar eerst ga ik mijn schoolwerk inhalen want ik ga naar de middelbare school,” vertelt hij waarop McKellen goedkeurend knikt. “School is misschien niet zo leuk als dit, maar misschien kan ik dus hier en daar een productie doen, afhankelijk van hoe de audities uitpakken.”



Na afloop neemt McKellen de tijd om foto's te maken met journalisten, die naar voren rennen zodra de persconferentie voorbij is. De handtekeningenjagers zijn dus (helaas) weer terug. Ik moet snel weer terug naar het Palast aan de overkant van de straat om Terrence Malicks nieuwe film Knight of Cups bij te kunnen wonen. Het zit helemaal vol, maar ik kan helemaal bovenin nog plaats nemen en heb daarmee letterlijk een van de tien laatste plaatsjes in de enorme zaal.

Knight of Cups volgt hoofdpersoon Rick (gespeeld door Christian Bale) die probeert inhoud te geven aan zijn leven. We zien de vrouwen in zijn leven en waar het mis ging. Rick en de vrouwen vullen hier en daar in wat er gevoeld werd tijdens de relatie via voice-over. Maar bovenal zien we de gevoelens van de hoofdpersoon aan de hand van allerlei metaforen in de vorm van beelden en locaties. Het speelt zich af in L.A. en de hoofdpersoon bezoekt bijvoorbeeld ook een celeb feestje waarin Malick de nadruk legt op het lege bestaan binnen Hollywood en dat de pracht en praal van buiten, niet wil zeggen dat het ook vervulling biedt als mens. Als deze observaties over de film nogal vaag overkomen, laat dat precies zien hoe deze film in elkaar steekt. Er zit geen verhaal in dat je volgt en het heeft qua stijl veel weg van Fellini's werk vol prachtig stilistisch beeld, dialogen die aandoen als poëzie (vooral de momenten tussen Bale en Cate Blanchett en hun op de klippen gelopen huwelijk zorgen voor een brok in de keel) en filmmuziek die je op nostalgische wijze meespeelt. Malick heeft opnieuw (net als hij deed met To the Wonder) een persoonlijk werk gemaakt over de zoektocht naar inhoud in het leven. Het is geen toegankelijke film en zal hierdoor een select publiek aanspreken. Maar liefhebbers van Malick zullen dit laatste kunstwerk (want dat is het uiteindelijk) van hem geweldig vinden.



Na de film is het haasten weer naar het Hyatt en daar in de rij aan te sluiten voor de persconferentiezaal. Want niemand minder dan Christian Bale en Natalie Portman zullen van de partij zijn. Ik heb geluk dat er voorin nog een plek vrij is, waardoor ik recht voor het panel plaats kan nemen. Op een tv-scherm in de hoek kan je zien hoe het ervoor staat met de photocall en deze gaat langer door dan normaal. Tegen de tijd dan de acteurs de zaal in zullen lopen, is het voor de tafel waar ze plaats zullen nemen letterlijk photocall deel 2, want het staat er blauw van de mensen met camera's. Het meisje dat naast me zit, vindt het niet kunnen. “Als ze foto's willen maken, moeten ze maar aanmelden voor de photocall. Dit is voor de print media en dit gaat allemaal van onze tijd af.”

De dame die aan de andere kant naast me zit, is niet zozeer bezig met het panel, maar met iemand die schuin voor me zit. Dat is namelijk Anke Engelke, de comédienne die de openingsavond presenteerde. De dame en haar dochter (beiden journalist) zijn kennelijk een groot fan van haar en willen een foto met haar alleen durven ze het niet te vragen. Uiteindelijk weten ze de aandacht te trekken van de man die bij haar hoort. Hij zegt het te zullen proberen te regelen. Engelke zelf houdt de ogen strak gericht op de fotografen voor haar, want Bale en Portman zijn nog niet te zien door de menigte heen.

Maar na een paar minuten is het tijd om te beginnen en wordt er als eerste gevraagd aan Bale of hij kan vertellen waar deze film nu eigenlijk over ging. Iedereen moet lachen en Bale vertelt dat het gaat om een man die inventaris neemt van zijn leven en dacht dat zijn dromen bestonden uit succes en geld, maar erachter is gekomen dat dit niet het geval is. “Ik werkte met Terry tien jaar geleden toen we The New World maakten,” vertelt Bale. “Toen we filmden, wisten we van elke scène nog niet hoe die zou uitpakken. We gingen gewoon kijken wat er zou gebeuren.”



Natalie Portman doet niet alleen pers op het Berlinale voor Knight of Cups maar ook voor The Seventh Fire, een documentaire die ze heeft geproduceerd. Ze vertelt het geweldig te vinden om voor deze twee dingen in Berlijn te zijn en de stad leuk te vinden. “Ik heb hier een flinke tijd doorgebracht toen ik V For Vendetta maakte en ik heb hier veel vrienden. Tussen de perszaken door probeer ik met vrienden die ik hier heb af te spreken en ook om wat films te zien.”

Iemand in de zaal heeft een vraag voor Terrence Malick, wat het panel hilarisch vindt. Malick staat er namelijk om bekend geen pers te doen. Bale wil weten wie de persoon in de zaal dacht dat Malick dan was en schatert het uit. Later gebeurt het gewoon opnieuw en vinden de acteurs en anderen achter de tafel het opnieuw reuze grappig. De producente Sarah Green beantwoordt de vragen die aan Malick gericht waren. “We hebben een team dat Terry en zijn werkwijze begrijpt,” zegt zij. “Iedereen die achter de camera werkt, is als een persoon. Je moet op dezelfde lijn zitten en de visie steunen als die zo sterk is en tegelijkertijd zo losjes als die van Terry is.” Portman zegt dat ze van Malick heeft geleerd om losser te zijn. “Ik heb veel geluk gehad om met Terry te mogen werken,” vertelt ze. “Het liet me zien dat de regels die ik kende binnen het maken van films niet nodig zijn. Hij laat problemen toe en verwelkomt ze zelfs. Als het regent, gaat hij de shoot niet afzeggen. Nee; dan filmt hij in die regen.”



Een minder moment volgt als Bale wordt gevraagd of hij zich herkent in het personage. “Ik vergelijk mezelf nooit met de personages die ik speel,” zegt hij bot, waarna het stil is. Als een journalist wil weten hoe hij het eindresultaat ervaart, zegt Bale dat hij die vraag zelf moet beantwoorden. De man stamelt dat hij het juist van de acteurs wil weten, waarop Bale zegt dat het zijn werk toch is om een mening te vormen over films. Hij eindigt de persconferentie wat positiever, door te zeggen dat hij de film ziet als een ode aan LA. “Het is een mooie plek en een belangrijk personage binnen deze film. Sommige elementen van de stad zijn belachelijk oppervlakkig en lelijk, maar er is ook echte pracht in de stad. De film laat je zien hoeveel je aan steden kan ontdekken, of een spirituele kant erin kan vinden.”

Met het einde van de Knight of Cups bijeenkomst is de dag bijna ten einde, maar heb ik nog een vol programma aan films. Dit allemaal ter voorbereiding op morgen, want dan heb ik namelijk maar liefst vijf interviews in de planning staan! Met wie lezen jullie allemaal morgen.

Tschau

Lees hier meer van onze berichten van de Berlinale.