Een van de bekendste actrices die in 2014 overleed, is Shirley Temple. Zelfs als je nog nooit een film met haar hebt gezien, herken je haar als jong meisje met de krullen uit duizenden. Hoewel zij het bekendst werd begin jaren dertig met vrolijke musicals, maakte ze als tiener nog een paar films waarmee ze de overstap naar de volwassen rollen probeerde te maken. Een daarvan, Since You Went Away , behoort tot mijn favoriete films van de jaren veertig.

David O. Selznick kocht in 1943 de rechten van het boek Since You Went Away: Letters to a Soldier from His Wife van Margaret Buell Wilder en zag hierin een mooie kans om een film te maken met de acteurs die hij persoonlijk onder contract had staan. Het verhaal ging over een Amerikaanse familie tijdens de Tweede Wereldoorlog en de manier waarop het leven beïnvloed raakt door de oorlog, hoe ze de mannen missen die aan het front vechten en hoe de achtergebleven vrouwen proberen hun steentje bij te dragen. Anne Hilton is de moeder van het gezin. Haar man zit in het leger en ze zorgt alleen voor haar twee dochters Jane en Bridget. Lt. Tony Willett is een oude kennis van de familie, die altijd een oogje op Anne heeft gehad en haar tijdens zijn verlof op komt zoeken. Om wat geld te verdienen, verhuurt Anne een kamer aan de gewonde soldaat Bill, waar Jane verliefd op raakt.

De scène waarin Jane en Bill afscheid nemen op het station, behoort tot een van de grootste tearjerker momenten uit de filmgeschiedenis. De scène werd dan ook op de hak genomen in Airplane! en is ook in andere films vaak nagedaan. David O. Selznick was een perfectionist en net als met Gone with the Wind wilde hij voor deze productie eveneens de perfecte cast. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want tot in de kleinste bijrollen is iedereen perfect. Als oudste dochter Jane castte hij zijn eigen protegé Jennifer Jones, als Bill haar echtgenoot in het echte leven Robert Walker. De twee waren samen naar Hollywood gekomen, maar tegen de tijd dat ze Since You Went Away maakten, was hun huwelijk zo goed als voorbij. Tijdens de opnames werd ook duidelijk dat er een relatie begon te ontstaan tussen Selznick en Jones, wat voor veel stress zorgde. Jennifer Jones zou tijdens de opnamen een nerveus wrak zijn geweest, maar die nerveuze energie kwam haar rol juist ten goede. Na de opnamen scheidden Walker en Jones dan ook en in 1949 trouwde Jones vervolgens met Selznick. Ook Shirley Temple was niet gelukkig met de manier waarop het er op de set aan toeging. Voor haar was de film een kans om de overstap te maken van klein meisje met de krullen naar tiener, waarna ze hoopte door te kunnen stromen naar meer volwassen rollen (zoals bijvoorbeeld Judy Garland net met succes had gedaan). Maar omdat Selznick zo bezig was met Jones en de manier waarop deze moest worden belicht en ga zo maar door, bleef er maar weinig tijd over voor Temple, iets waar ze erg jaloers om was. Tot slot was Claudette Colbert ook niet echt happy met het spelen van de moeder van twee bijna volwassen dochters. Tien jaar eerder was ze doorgebroken met It Happened One Night en nu was ze op haar veertigste naar Hollywood maatstaven oud. Toch wisten allen een geweldige prestatie neer te zetten. Voor Colbert is het haar beste rol naast It Happened One Night, Jones en Walker zijn geheel overtuigend als jonge geliefden en Temple is leuk als de vrolijke Bridget. Gek genoeg had deze rol niet het gewenste effect op haar carrière. Selznick had een vierjarig contract met haar afgesloten en wilde initieel veel tijd steken in het ontwikkelen van haar sterstatus. Maar door zijn obsessie met Jennifer Jones, verloor hij de interesse in Temple. Zij maakte onder hem nog maar een enkele film, terwijl Selznick voor Jones de beste projecten kocht. Temple stopte eind jaren veertig met het maken van films, Jones won in dezelfde periode een Oscar en speelde jarenlang in de grootste Hollywood producties.

Since You Went Away is vandaag de dag een beetje gedateerd en ietwat langdradig. Maar de mooie donkere cinematografie, prachtige acteurs en muziek van Max Steiner (die er een Oscar voor won) maken dit melodrama het kijken waard.