Met het overlijden van Mike Nichols wordt in veel berichten gesproken over The Graduate of meer recente films als Closer en Charlie Wilson' s War, maar eentje die minder wordt genoemd is Working Girl. En dat terwijl deze film indertijd een enorm succes was en nog steeds het hoogtepunt vormt van de Melanie Griffiths carrière.

In Working Girl maken we kennis met de ambitieuze Tess. Zij werkt voor de succesvolle zakenvrouw Katherine Parker, die Tess aan het lijntje houdt over een promotie. Als Katherine op vakantie haar been breekt, besluit Tess haar kans te grijpen en zich voor te doen als Katherine. Maar ze raakt daarbij in een romance verwikkeld met zakenpartner Jack Trainer.

Tot Working Girl uitkwam, was Melanie Griffith vooral bekend als dochter van Tippi Hedren en de knipperlichtrelatie van Don Johnson. Met deze film liet ze zien een enorme flair voor komedie te hebben en kreeg ze haar eerste (en tot op heden enige) Oscarnominatie. Heel even was Griffith door deze film de romcom koningin. Antonio Banderas kwam het jaar van de release uit Spanje naar Hollywood, met de droom het daar net als in zijn thuisland ook te maken. Vanuit zijn goedkope hotel keek hij uit op een enorme billboard waarop met grote letters Melanie Griffith Working Girl stond geschreven. “Ik zag het gezicht van een prachtige vrouw,” vertelde Banderas in 2005 toen hij zijn ster kreeg op de Hollywood Walk of Fame. “Blond, peinzend met een New York skyline achter haar.” Zeven jaar later speelden ze samen in de (geflopte) film Two Much en verliet Griffith Don Johnson voorgoed om met Banderas te trouwen. Daarna droogden de filmrollen op en wis ze vooral bekend als de (inmiddels ex) echtgenote van Banderas, iemand die de nodige problemen heeft gehad met verslavingen en moeder van actrice Dakota Johnson.

De rol van Katherine wordt gespeeld door Sigourney Weaver, die iets meer rollen op haar naam heeft staan, waar ze om herinnerd zal worden (zoals de classic Alien en Gorilla' s in the Mist) maar verder toch ook snel op de achtergrond raakte toen er een nieuwe generatie actrices op het toneel verschenen in de jaren negentig. Maar ten tijde van Working Girl was haar carrière op het hoogtepunt en speelde ze in hit naar hit. Harrison Ford is de love interest en speelt hiermee een van zijn leukste en meest lichte rollen. Voor liefhebbers van zijn werk dus ook zeker een aanrader.

Eerlijk is eerlijk; het verhaaltje is een soort Assepoester op de werkvloer, zoals er veel meer zijn gemaakt. Maar Nichols weet het scenario van Kevin Wade met flair en overtuiging te verfilmen. Hier en daar zitten er scènes in, die het een soort klucht lijken te maken (zoals die waar Tess een wedding crasht) maar deze worden door de interactie van de personages weer goedgemaakt. Wat vooral overkomt is de charme van het ensemble en de humoristische insteek.

Dus waarom is deze eighties kaskraker vandaag de dag min of meer vergeten? Het heeft als nadeel, dat de aankleding misschien in 1988 hip was (de powersuits van Griffith werden een rage), maar nu ontzettend gedateerd overkomt. Iedereen lijkt in het donker hun kleding aangetrokken te hebben en de kapsels zijn allemaal getoupeerd en meestal daarbij ook geblondeerd of voorzien van een permanent. Tja, het was toen de mode en dat maakt het eigenlijk juist ook wel weer leuk om de film te zien. Soms hoor je dat de eighties mode weer ' in' is, maar als je deze film ziet, besef je dat het allemaal reuze meevalt.

Qua niveau komt Working Girl misschien niet in de buurt van Nichols' The Graduate of Closer, maar het is wel eentje, die de moeite waard is. De aankleding is gedateerd, de humor en charme nog even levendig als toen de film in de bioscoop kwam.