Gisteravond opende het festival met Grace of Monaco, een film over Grace Kelly met Nicole Kidman in de titelrol. Als we alle buzz moeten geloven, is de film een zware teleurstelling. Eigenlijk zou hij vorige zomer al uitkomen, maar de release werd opgeschoven. Op publiciteitsvlak is dat een drama, want Kidman had al allemaal interviews gegeven en Vanity Fair kwam met een coverartikel over een film, die dus nog bijna een jaar op de plank zou blijven liggen. Maar goed, ze hadden de tijd om opnieuw te knippen en plakken en er iets van te maken. Als ik de journalisten mag geloven die gistermiddag de persvertoning op Cannes bijwoonden, is de film eerder van het niveau Lifetime Movie dan openingsfilm van het prestigieuze filmfestival in Cannes.
Er werd zelfs gelachen in de bioscoopzaal terwijl de film absoluut niet als een komedie bedoeld is. Uiterst pijnlijk voor Kidman & co die 's avonds strak glimlachend op de rode loper moesten verschijnen en allerlei interviews moeten geven over een film die ze waarschijnlijk het liefst allemaal zo snel mogelijk vergeten. Persoonlijk ben ik een groot liefhebber van Grace Kelly; ik heb meerdere biografieën over haar gelezen en kijk al geruime tijd uit naar deze verfilming. Ik zal de film in Cannes zelf natuurlijk gaan bekijken om er een oordeel over te vellen, maar ik ben nog geen enkele positieve recensie tegengekomen.
Grace of Monaco is gelukkig 'slechts' de openingsfilm van Cannes. Er staat nog veel en veel meer op het programma. Op papier lijkt het in ieder geval een geweldig festival te gaan worden. Morgen licht ik de films uit waar ik zelf het meest naar uitkijk!