Je zou misschien denken dat het festival pas begint op de openingsavond, maar daarvóór is er al genoeg te doen. Er moeten zelfs al keuzes worden gemaakt, want wie graag bij de persconferentie van The Great Gatsby 3D wilde zijn, deed er goed aan om al een kwartier voor het einde van de persvoorstelling weg te gaan.
Ik vond dat zonde, dus heb Leonardo DiCaprio, Carey Mulligan en regisseur Baz Luhrmann alleen van een grote afstand even gezien. Vanaf een hoog balkon kon je het terras van de conferentie zien, maar natuurlijk niet horen wat iedereen te zeggen had. Daarvoor moest je bij een van de vele televisieschermen gaan staan. En zelfs daar stonden mensen letterlijk te dringen om fotos en filmpjes te kunnen maken van de sterren. De gedachte dat dit allemaal professionele journalisten moeten zijn geweest - anders kom je het Palais des Festivals niet eens binnen - is bizar.
Bij zon scherm moet je overigens ook nog zorgen dat je bij het goede staat. De helft van de televisies liet de interviews zien met een live Franse vertaling, die al het andere geluid overstemde. Dat Fransen van hun eigen taal houden, werd ook duidelijk bij de screening van het Mexicaanse Heli. De Engelse ondertiteling moest worden gelezen vanaf een kleiner projectiescherm onder het gewone beeld, terwijl de Franse vertaling op de film zelf geprojecteerd werd.
Ik heb gisteren voornamelijk ingevuld met oriënteren en overleggen over de komende dagen. Dat was zo druk dat ik de officiële openingsavond op de rode loper aan me voorbij moest laten gaan. Maar goed, het regende en het was ontzettend druk, dus veel plezier zou ik er misschien niet eens hebben gehad.
Toch heb ik nog twee films meegekregen. De eerste, zoals ik gisteren al in mijn blog vertelde, was The Great Gatsby 3D. De verfilming van het beroemde boek kenmerkte zich door zijn extravagante stijl, niet geheel verrassend gezien de eerdere films van Luhrmann. Daar moet je van houden. Persoonlijk vond ik de eerste drie kwartier erg mooi, met name vanwege het gebruik van 3D, dat naadloos aansloot bij de imponerende show die Luhrmann van de film heeft gemaakt. Maar het is veel vorm boven inhoud, waardoor emoties en het donkere karakter van het verhaal niet lekker uit de verf kwamen. Al met al is het wel een vermakelijke film, dus:
[rating 3]
De tweede film, Heli, was een stuk beter. Omdat hij behoorlijk gewelddadig is, waren de meningen na afloop verdeeld. Er liep zelfs een aantal mensen weg tijdens de voorstelling. Na afloop bleken sommigen het drama over de Mexicaanse drugswereld oppervlakkig te vinden, maar de film wist mij wel te pakken. Niet door dat shockerende geweld, maar door het genuanceerde en confronterende beeld dat regisseur Amat Escalante (voor het eerst in Cannes, meteen in het hoofdprogramma) schetst. Heli roept een prikkelende vraag op. Wat richt meer schade aan; drugshandel of het bestrijden ervan? Antwoorden komen er niet. In plaats daarvan laat Escalante op een meedogenloze manier zien hoe de neerwaartse spiraal om zich heen grijpt. Geen gemakkelijke film, maar intrigerend op meerdere vlakken.
[rating 4]
Inmiddels sta ik weer op het punt om te vertrekken. Deze keer om naar Jeune et Jolie te gaan, de nieuwste film van François Ozon. De andere zekerheid voor vandaag is Fruitvale Station, grote winnaar op het afgelopen Sundance Film Festival. Ondanks de regen belooft het weer een mooie dag te worden.
Ik vond dat zonde, dus heb Leonardo DiCaprio, Carey Mulligan en regisseur Baz Luhrmann alleen van een grote afstand even gezien. Vanaf een hoog balkon kon je het terras van de conferentie zien, maar natuurlijk niet horen wat iedereen te zeggen had. Daarvoor moest je bij een van de vele televisieschermen gaan staan. En zelfs daar stonden mensen letterlijk te dringen om fotos en filmpjes te kunnen maken van de sterren. De gedachte dat dit allemaal professionele journalisten moeten zijn geweest - anders kom je het Palais des Festivals niet eens binnen - is bizar.
Bij zon scherm moet je overigens ook nog zorgen dat je bij het goede staat. De helft van de televisies liet de interviews zien met een live Franse vertaling, die al het andere geluid overstemde. Dat Fransen van hun eigen taal houden, werd ook duidelijk bij de screening van het Mexicaanse Heli. De Engelse ondertiteling moest worden gelezen vanaf een kleiner projectiescherm onder het gewone beeld, terwijl de Franse vertaling op de film zelf geprojecteerd werd.
Ik heb gisteren voornamelijk ingevuld met oriënteren en overleggen over de komende dagen. Dat was zo druk dat ik de officiële openingsavond op de rode loper aan me voorbij moest laten gaan. Maar goed, het regende en het was ontzettend druk, dus veel plezier zou ik er misschien niet eens hebben gehad.
Toch heb ik nog twee films meegekregen. De eerste, zoals ik gisteren al in mijn blog vertelde, was The Great Gatsby 3D. De verfilming van het beroemde boek kenmerkte zich door zijn extravagante stijl, niet geheel verrassend gezien de eerdere films van Luhrmann. Daar moet je van houden. Persoonlijk vond ik de eerste drie kwartier erg mooi, met name vanwege het gebruik van 3D, dat naadloos aansloot bij de imponerende show die Luhrmann van de film heeft gemaakt. Maar het is veel vorm boven inhoud, waardoor emoties en het donkere karakter van het verhaal niet lekker uit de verf kwamen. Al met al is het wel een vermakelijke film, dus:
[rating 3]
De tweede film, Heli, was een stuk beter. Omdat hij behoorlijk gewelddadig is, waren de meningen na afloop verdeeld. Er liep zelfs een aantal mensen weg tijdens de voorstelling. Na afloop bleken sommigen het drama over de Mexicaanse drugswereld oppervlakkig te vinden, maar de film wist mij wel te pakken. Niet door dat shockerende geweld, maar door het genuanceerde en confronterende beeld dat regisseur Amat Escalante (voor het eerst in Cannes, meteen in het hoofdprogramma) schetst. Heli roept een prikkelende vraag op. Wat richt meer schade aan; drugshandel of het bestrijden ervan? Antwoorden komen er niet. In plaats daarvan laat Escalante op een meedogenloze manier zien hoe de neerwaartse spiraal om zich heen grijpt. Geen gemakkelijke film, maar intrigerend op meerdere vlakken.
[rating 4]
Inmiddels sta ik weer op het punt om te vertrekken. Deze keer om naar Jeune et Jolie te gaan, de nieuwste film van François Ozon. De andere zekerheid voor vandaag is Fruitvale Station, grote winnaar op het afgelopen Sundance Film Festival. Ondanks de regen belooft het weer een mooie dag te worden.
