Helaas, het feest is nu echt afgelopen. De slingers hangen nog, maar het ochtendlicht sijpelt al een tijdje door de dichte gordijnen heen en de meeste gasten zijn al vertrokken. De gastheer begint al met alle lege flessen te verzamelen die her en der verspreid liggen. Tijd om de waarheid onder ogen te zien dat er niet nog ééntje in zit en dat men maar eens op huis aanmoet. Gelukkig was het een mooi festival, met vele mooie films om aan terug te denken of later in het jaar nog in de reguliere bios naar uit te kijken. Hier nog twee die ik nog niet besproken had de afgelopen week:

La noche de enfrente is de laatste film die de Chileense Raùl Ruiz afmaakte voordat hij in het najaar van 2011 op zeventigjarige leeftijd overleed. De hoofdpersoon is een bejaarde Chileen die met pensioen gaat en naar eigen zeggen wacht op zijn moordenaar. Want hij heeft geen ideeën meer, en een man zonder ideeën is volgens hem “als een haven zonder meeuwen”. Typische Ruiz humor, hoewel verrassend veel dit keer (Beethoven die begint te schreeuwen tegen een western in de bioscoop is een bijzonder hoogtepunt), en zijn kenmerkende thema's rondom tijd, politiek, muziek, literatuur en cinema maken van deze prachtig belichte zwanenzang van de Chileense meester een prettig afscheid.

[rating 4]

Spring Breakers bleek uiteindelijk de perfecte afsluiting van een geslaagd festival. Harmony Korine gooit de Amerikaanse oppervlakte cultuur terug in het gezicht van Amerika met oppervlaktes die prachtig kleurrijk kitsch zijn. Intelligente gelaagdheid verpakt in kleine bikini's op vakantie in Florida. Hij castte bewust onder meer Disney prinsesjes Selena Gomez en Vanessa Hudgens als de 'spring breakers', jonge studentes die zich laven aan het excessieve hedonisme van het Amerikaanse 'spring break'. Want de dromen die aan de kust van Florida stranden beginnen bij Disney en consorten. Ondertussen is James Franco onvergetelijk als de gangster die een liedje van Britney Spears zingt. Een heerlijk dubbelzinnig geheel met geweldig gekozen soundtrack.

[rating 4.5]

Zoals elk jaar werden ook op de tweeënveertigste editie van het Internationaal Film Festival Rotterdam op de laatste dagen een aantal prijzen uitgereikt. De belangrijkste daarvan is natuurlijk de Hivos Tiger Award voor een eerste of tweede film, waar dit jaar zestien films voor genomineerd waren. Dit jaar was daar vijftienduizend euro per winnende filmmaker aan verbonden, en die ging naar de drie volgende films: My Dog Killer (Mira Fornay, Slowakije/Tsjechië, 2013), Soldate Jeannette (Daniel Hoesl, Oostenrijk, 2012) en Fat Shaker (Mohammad Shirvani, Iran, 2013).

De FIPRESCI Award van de internationale filmkritiek ging naar The Fifth Gospel of Kaspar Hauser (Alberto Gracia, Spanje, 2013). De Big Screen Award, waarbij de prijs distributie in de Nederlandse filmtheaters is, ging naar Bellas mariposas (Salvatore Mereu, Italië, 2012) en de KNF (Kring van Nederlandse Filmjournalistiek) Award was voor Il futuro van (Alicia Scherson, Chili/Duitsland/Italië/Spanje, 2013). En tenslotte ging de UPC Publieksprijs naar de Nederlandse film Matterhorn (Diederik Ebbinge, 2013), terwijl de Diorapthe Award voor de beste door het Hubert Bals Fonds ondersteunde film voor Wadjda (Haifaa Al Mansour, Saoedi-Arabië/ Duitsland 2012).

En ten slotte natuurlijk nog de festival top tien van ondergetekende:

1. Post Tenebras Lux (Carlos Reygadas, Mexico, 2012)
2. Drug War (Johnnie To, Hong Kong/China ,2012)
3. Harmonica's Howl (Bruno Safadi, Brazilië, 2013)
4. Ginger & Rosa (Sally Potter, Groot-Brittannië, 2012)
5. The Master (Paul Thomas Anderson, Verenigde Staten, 2012)
6. Spring Breakers (Harmony Korine, Verenigde Staten, 2012)
7. Final Cut: Ladies & Gentlemen (György Pálfi, 2012)
8. Mai Morire (Enrique Rivero Huerta, Mexico, 2012)
9. No (Pablo Larrain, Chili/Frankrijk/Verenigde Staten, 2012)
10. Stoker (Park Chan-wook, Verenigde Staten, 2013)

Bovenstaande is geselecteerd uit een totaal van zesendertig films. Voor een volledig overzicht van alle films die ik op het festival zag, met cijfers, kun je hier terecht.