Het IFFR is niet alleen een plek waar films worden vertoond, maar als organisatie herbergt het ook onder andere het Hubert Bals Fonds, dat wereldwijd jonge filmmakers helpt bij het realiseren van hun projecten. Die uiteindelijk natuurlijk weer in Rotterdam vertoond worden. Eén daarvan is Operation Sonia Silk, waarbij een collectief van Braziliaanse filmers en acteurs in twee weken drie films draaiden. Elk duurt slechts een uur en een kwartier, is gefilmd op drie locaties in Rio de Janeiro en bevat slechts drie hoofdpersonages, waarvan er een telkens werd gespeeld door Leandra Leal. Waarbij er tijdens de productie geen hiërachie was en iedereen in cast en crew inbreng had.

Eden werd als eerste van de drie gefilmd (de andere twee werden door elkaar geschoten na deze) en is eigenlijk de minst geslaagde en minst gestileerde van de drie. Dat zegt overigens meer over de kwaliteit van de twee andere films, die meer als onderdeel van een geheel overkomen. Een hoogzwangere vrouw lijdt een eenzaam en angstig bestaan, en de evangelist die haar probeert te helpen zou haar wel eens voor zijn karretje kunnen willen spannen. Hier en daar wel wat aardige shots en dramatische momenten, maar het is vooral hoofdrolspeelster Leandra Leal die echt indruk maakt, eigenlijk net wat meer dan in de andere twee films.

[rating 3.5]

Rio Belongs To Us is een poging om het vrolijke beeld van Rio de Janeiro, stad van carnival en stranden, te nuanceren door een film over de innerlijke wereld van mensen in claustrofobische flats. Leandra Leal is weer sterk in de hoofdrol als jonge vrouw die terugkeert naar de mensen waar ze ooit van vluchtte (haar zus en een professor waarmee ze een relatie had) uit angst voor een samenzwering of vanwege een trauma. Het blijft allemaal vrij mysterieus en de belichting past daarbij, met veel hoge contrasten en enkele lichtstrepen in donkere ruimtes. De goedkoopste film van de drie, maar dat is er niet aan af te zien of te horen. Een angstaanjagende soundtrack maakt het effectieve design af, of het nou een psychologisch drama of paranoïde thriller is.

[rating 4]

Harmonica's Howl is de mooiste van de drie films. Prachtige, stijlvolle cinematografie met veel heldere kleuren en prachtige locaties (onder andere een Oscar Niemeyer huis en de baai van Guanabara, volgens de makers de Monument Valley van de Braziliaanse film). Opnieuw vallen ook de muziek en vooral het geluidsdesign op. Het gesproken woord wordt bijna volledig vervangen door natuurgeluiden en abstracte ritmes. Waar dan op een gegeven moment ook min of meer op wordt gedanst op een cruciaal moment: de vrouw die haar man en lesbische lover bij elkaar in een trio probeert te brengen, om zo haar relatie met beiden te redden. Het is een film van sensuele beweging en gebaren.

[rating 4.5]