Hoewel er geen cameras aanwezig zijn, houdt Mark Wahlberg de teddybeer waaraan zijn nieuwste film de titel ontleent, gedurende het volledige interview bij hem op schoot. Wanneer het personage ter sprake komt, kijkt hij er zelfs met een glimlach naar en verdedigt hem voor zijn overmatige drugsgebruik en grofgebektheid in de film. Je zou bijna vergeten dat teddybeer Ted volledig uit de computer komt en Wahlberg bij de opnamen regelmatig in het luchtledige aan het acteren was. Seth gaf buiten beeld instructies en verzorgde de dialogen van Ted, waar ik vervolgens op reageerde. Bij een gevecht tussen de twee hoofdpersonages leverde dat lastige taferelen op. Dat was werkelijk een van vreemdste scènes die ik ooit heb gedaan.
Dat Wahlberg anderhalf jaar geleden in The Fighter nog op overtuigende wijze een bokser neerzette en nu het onderspit moet delven tegen een teddybeer van nauwelijks vijftig centimeter, beschouwt hij als een mooi teken van het contrast in zijn rollen. Ik wilde altijd al komedie doen, maar omdat mijn carrière zich meer richting drama ontwikkelde heb ik geduldig afgewacht tot de juiste gelegenheid zich aandiende. Er zijn immers genoeg drama-acteurs die zich in dit genre begaven en hard onderuit gingen. Na te hebben gewerkt met Adam McKay en Will Ferrell durfde ik deze stap te zetten, maar zonder een project als Ted had ik dat waarschijnlijk niet gedaan.
Wat in zijn keuze ongetwijfeld een rol speelde, is dat Wahlberg een vergelijkbaar gevoel voor humor lijkt te hebben als MacFarlane, met wie hij tevens zijn leeftijd en jeugd in New England deelt. We zaten behoorlijk op één lijn qua humor en de aanpak ervan. Mijn visie is dat humor het best werkt als je het simpel en ingetogen speelt en daar was Seth het volledig mee eens. Creatieve aanvaringen waren er dus niet, al stonden er wel enkele teksten in het script die Wahlberg om religieuze redenen liever niet wilde zeggen. Als praktiserend katholiek was zijn levensovertuiging dan ook radicaal anders dan die van overtuigd atheïst MacFarlane. Ach, we bekeren hem nog wel, reageert hij luchtig. Met de grappen over religie die wel in de film zitten, kan Wahlberg overigens prima leven. Ik ben immers niet degene die ze maakt en ik wil zeker niemand anders censureren.
Voor vaste kijkers van Family Guy zal Ted voor een hoop herkenning zorgen aangezien MacFarlane voor zowel cast als crew een groot aantal van zijn vaste medewerkers gebruikte. Wahlberg hoefde zich in dit gezelschap echter nooit als een buitenstaander te voelen. Ik werd met open armen verwelkomd en er was op de set een goede sfeer voor vriendschap en creativiteit. Voor zijn regisseur heeft hij ook niets dan lof. Seth is de grappigste man die ik ooit heb ontmoet en er is geen enkel onderwerp dat voor hem taboe is. Toch erkent de acteur dat de film meer is dan een aaneenschakeling van grove humoristische scènes. Er is een heel mooie balans tussen humor en emotionele betrokkenheid, en daardoor kun je met dat eerste element een stuk verder gaan dan normaal. Dat is waarschijnlijk de reden dat de film ook bij vrouwen goed in de smaak valt.
De typische MacFarlane-humor die de film kenmerkt, leverde Wahlberg overigens een nieuwe kennismaking op. Ik had Family Guy nog nooit gezien, dus nadat ik het script had gelezen en Seth had ontmoet, heb ik met mijn tweede oudste kinderen een aflevering bekeken. Dat zorgde bij alle drie voor grote hilariteit, wat tot een voortijdig einde kwam toen mevrouw Wahlberg geïntrigeerd door het vele gelach de kamer binnenkwam. Ze was geschokt dat ik dit programma met onze kinderen bekeek en trok direct de dvd eruit. Dat leidde vervolgens bij mijn kinderen tot nog meer hilariteit: ze lachten me uit omdat ik door hun moeder op mijn plek was gezet.
Toch lijkt dit een eenmalig incident, voortgekomen uit een lichte naïviteit, want Wahlberg laat zich vooral zien als een zeer verantwoordelijke vader. Op de vraag of hij zijn kinderen (die momenteel alle vier nog onder de tien zijn) zou meenemen naar een film als Ted, antwoordt hij dan ook met een resoluut nee. Mijn zoontjes krijgen de film misschien te zien als ze dertien of veertien zijn; mijn dochters pas op hun achttiende. Dat klinkt als meten met twee maten, maar zo werken de dingen nu eenmaal in huize Wahlberg. Sinds ik dochters heb, is mijn kijk op een hoop dingen behoorlijk veranderd. Ik heb er in ieder geval een groot respect voor vrouwen aan overgehouden.
Zijn verantwoordelijkheden als man des huizes hebben er eveneens toe geleid dat hij het roken van marihuana heeft opgegeven. Dit is mijn eerste keer in Amsterdam als niet-roker. Vroeger begon ik mijn bezoekjes aan Europa altijd hier en bleef dan enkele dagen om te wennen aan het tijdsverschil en alle coffeeshops te bezoeken. Maar als vader moet je dat soort dingen vaarwel zeggen, in het belang van iedereen. Ik aanschouw de stad nu dan ook op totaal andere wijze. Ironisch genoeg brengt Wahlbergs personage in Ted juist een hoop tijd door op de bank met een waterpijp, daartoe aangespoord door zijn pluizige vriend. Dat was allemaal nep, maar ik heb genoeg ervaring om het er geloofwaardig uit te laten zien.
Lees ook de recensie van Ted.