Een groter podium om een film te lanceren dan Cannes bestaat niet. Elke beginnende filmmaker droomt van een plek in het programmaonderdeel Un Certain Regard en het hoofdprogramma is de meest prestigieuze festivalcompetitie ter wereld. Toch wordt Cannes niet alleen als podium gebruikt voor de internationale lancering van prestigieuze arthousefilms. Ook commerciële blockbusters en familiefilms beginnen hun zegetocht in Frankrijk. Op mijn tweede festivaldag bezocht ik de animatiefilm Madagascar 3: Europes Most Wanted en aansluitend de persconferentie. Daar beantwoordden de acteurs de meeste vragen zonder echt antwoord te geven. Chris Rock: Waarin ik op mijn personage lijk? In 1982 had ik nog hetzelfde kapsel als Alex de leeuw. De aanwezige pers kon er wel om lachen, maar na de film was elk beetje humor dan ook meer dan welkom.
Na twee films lang in de jungle te hebben doorgebracht, is het in Madagascar 3 dan eindelijk zover: leeuw Alex, zebra Marty, giraf Melman en nijlpaard Gloria gaan terug naar de beschaving. Dat is fijn, want het concept van wilde dieren die moeten overleven in het wild hadden we na de eerste twee films wel gezien. Alhoewel, de beschaving in Madagascar 3 lijkt soms meer op een gevaarlijke wildernis dan Madagaskar en Afrika. Het decor is wel verfrissend nieuw. In Madagascar 3 toeren onze helden door Europa; van Rome naar Londen en verder. En dat is te zien. De animatie van elke plek heeft een geheel eigen kleurenpalet, stijl en ritme. Het maakt de film een stuk uitbundiger dan zijn twee voorgangers, die in de decors toch minder konden uitpakken.
Madagascar 3 heeft als eerste in de franchise een echte grote schurk tegen wie de dieren het moeten opnemen. Nieuwkomer Frances McDormand kruipt in de rol van dierenpolitie Chantel DuBois. Haar collectie opgezette dieren mist nog een leeuw en DuBois spaart kosten noch moeite om daar verandering in te brengen. Dit resulteert in vele achtervolgingsscènes waarbij zowel de personages als de steden waar de achtervolgingen plaatsvinden het zwaar te verduren hebben.
Opgejaagd door de politie en DuBois sluiten de dieren zich aan bij een rondtrekkend circus, en daar begint het verhaal pas echt. De vier dierentuindieren raken bevriend met de circusdieren en moeten samenwerken om het circus weer te verheffen tot oude glorie. Het zijn de circusacts waar Madagascar 3 alle registers opentrekt en de fantasie de animatie laat overnemen. Regisseur Eric Darnell: "We zijn naar elk mogelijk circus geweest voor inspiratie." Zijn mederegisseur Conrad Vernon voegt hieraan toe: het doel van de circusscènes was ze in alles iets beter en uitbundiger te maken dan Cirque du Soleil." Hierin is de film zeker geslaagd.
Maar waar de film visueel zo indrukwekkend uitpakt heeft hij verder weinig te bieden. De nieuwe personages zijn stuk voor stuk ontworpen om de vier dieren verder te helpen in hun zoektocht naar een thuis. Van de achterdochtige tijger die het circus groot heeft gemaakt maar door een trauma niet meer durft op te treden tot de love interests voor Alex en King Julien. De functie van al deze personages is al herkenbaar zodra ze in beeld komen en daar wordt geen moment van afgeweken.
De humor is nog meer dan in de eerste twee films teruggebracht tot een overmaat aan slapstick. Een groot deel van de tijd bestaat de film uit niets meer dan schreeuwende personages die op zoveel mogelijk creatieve manieren pijn krijgen. In alle drukte stoot men koppen tegen verkeersborden, vliegt iedereen wel een keer door een betonnen muur en is de enige manier om een vervoersmiddel te stoppen deze aan gort te rijden. Soms bezorgen matige komedies de kijker plaatsvervangende schaamte, maar toen het zoveelste personage op onflatteuze wijze zijn kop stootte, kreeg ik last van plaatsvervangende hoofdpijn.
De vraag is waarom de vier acteurs die er vanaf het begin bij waren nog steeds meedoen. Stiller: "Door de jaren heen is het makkelijker geworden. De eerste was mijn allereerste animatierol en was het tweeënhalf jaar zoeken naar de eigen stem van mijn personage en de film. De tweede en derde film zijn dan makkelijker omdat we snappen waar de personages en de film heengaan." Chris Rock knikt bevestigend en voegt toe: "Geld speelde ook een grote rol." Een grap met een ontwijfelbare kern van waarheid.
Na twee films lang in de jungle te hebben doorgebracht, is het in Madagascar 3 dan eindelijk zover: leeuw Alex, zebra Marty, giraf Melman en nijlpaard Gloria gaan terug naar de beschaving. Dat is fijn, want het concept van wilde dieren die moeten overleven in het wild hadden we na de eerste twee films wel gezien. Alhoewel, de beschaving in Madagascar 3 lijkt soms meer op een gevaarlijke wildernis dan Madagaskar en Afrika. Het decor is wel verfrissend nieuw. In Madagascar 3 toeren onze helden door Europa; van Rome naar Londen en verder. En dat is te zien. De animatie van elke plek heeft een geheel eigen kleurenpalet, stijl en ritme. Het maakt de film een stuk uitbundiger dan zijn twee voorgangers, die in de decors toch minder konden uitpakken.
Madagascar 3 heeft als eerste in de franchise een echte grote schurk tegen wie de dieren het moeten opnemen. Nieuwkomer Frances McDormand kruipt in de rol van dierenpolitie Chantel DuBois. Haar collectie opgezette dieren mist nog een leeuw en DuBois spaart kosten noch moeite om daar verandering in te brengen. Dit resulteert in vele achtervolgingsscènes waarbij zowel de personages als de steden waar de achtervolgingen plaatsvinden het zwaar te verduren hebben.
Opgejaagd door de politie en DuBois sluiten de dieren zich aan bij een rondtrekkend circus, en daar begint het verhaal pas echt. De vier dierentuindieren raken bevriend met de circusdieren en moeten samenwerken om het circus weer te verheffen tot oude glorie. Het zijn de circusacts waar Madagascar 3 alle registers opentrekt en de fantasie de animatie laat overnemen. Regisseur Eric Darnell: "We zijn naar elk mogelijk circus geweest voor inspiratie." Zijn mederegisseur Conrad Vernon voegt hieraan toe: het doel van de circusscènes was ze in alles iets beter en uitbundiger te maken dan Cirque du Soleil." Hierin is de film zeker geslaagd.
Maar waar de film visueel zo indrukwekkend uitpakt heeft hij verder weinig te bieden. De nieuwe personages zijn stuk voor stuk ontworpen om de vier dieren verder te helpen in hun zoektocht naar een thuis. Van de achterdochtige tijger die het circus groot heeft gemaakt maar door een trauma niet meer durft op te treden tot de love interests voor Alex en King Julien. De functie van al deze personages is al herkenbaar zodra ze in beeld komen en daar wordt geen moment van afgeweken.
De humor is nog meer dan in de eerste twee films teruggebracht tot een overmaat aan slapstick. Een groot deel van de tijd bestaat de film uit niets meer dan schreeuwende personages die op zoveel mogelijk creatieve manieren pijn krijgen. In alle drukte stoot men koppen tegen verkeersborden, vliegt iedereen wel een keer door een betonnen muur en is de enige manier om een vervoersmiddel te stoppen deze aan gort te rijden. Soms bezorgen matige komedies de kijker plaatsvervangende schaamte, maar toen het zoveelste personage op onflatteuze wijze zijn kop stootte, kreeg ik last van plaatsvervangende hoofdpijn.
De vraag is waarom de vier acteurs die er vanaf het begin bij waren nog steeds meedoen. Stiller: "Door de jaren heen is het makkelijker geworden. De eerste was mijn allereerste animatierol en was het tweeënhalf jaar zoeken naar de eigen stem van mijn personage en de film. De tweede en derde film zijn dan makkelijker omdat we snappen waar de personages en de film heengaan." Chris Rock knikt bevestigend en voegt toe: "Geld speelde ook een grote rol." Een grap met een ontwijfelbare kern van waarheid.
