De 41ste editie van het IFFR loopt op zijn einde en terwijl de temperatuur tijdens het festival gestaag daalde, inclusief sneeuwpret, deed de kwaliteit van de films dat gelukkig niet. Waardoor na twee dagen ziekte (en ondanks de flink vertraagde treinen) ik toch nog een fijne afsluiting van het koudste filmfestival van Nederland beleefde. En welke film is beter om deze terugkeer op het inmiddels spekgladde Schouwburgplein te vieren dan het Noorse King Curling, die een week geleden de festiviteiten opende?

King Curling is een maffe doch conventioneel opgebouwde komische sportfilm die vooral leuk is door hoe serieus de personages de sport curling nemen. De beleving was voor Truls zo groot dat hij er gek van wordt en na successen in de jaren '90 in een inrichting belandde. Tien jaar verder blijkt coach en vaderfiguur Gordon longkanker te hebben en is er heel veel geld nodig voor een transplantatie. Uiteraard reden om het oude team weer bij elkaar te sprokkelen, stuk voor stuk mafketels van vanjewelste, om nog eenmaal het kampioenschap te winnen. Het verhaal is hartstikke voorspelbaar, maar dat deert niet met zulke leuke personages en de obstakels die ze moeten overwinnen. Een hilarische komedie die met 75 minuten zeker niet te lang duurt. Met daverend gejuich en applaus tijdens de climax.

[rating 4]

Girimunho uit Brazilië is dan weer een goed voorbeeld van dat er naast films uit het koude noorden dit jaar ook heel wat films uit het warme zuiden te zien waren. Velen daarvan waren loom in sfeer en traag qua tempo, maar dat paste meestal bij de mensen, het landschap en de temperatuur, zoals ook nu in dit verhaal over oude vrouw Bastu. Ondanks enkele opzwepende muzikale scènes overheerst een sfeer van kalme berusting, ook na de dood van Bastu's man. De acteurs zijn amateurs die vooral zichzelf spelen en hun herinneringen en leven in de rollen verwerkten, wat een bijzondere sfeertekening oplevert. Deze film en het Argentijnse Abrir puertas y ventanas zouden een mooie, lome thema-avond over het verwerken van de dood van een geliefde vormen, die de kou buiten helemaal doet vergeten.

[rating 4]

Ondanks dat weer was het zoals altijd een komen en gaan van filmliefhebbers die het weer trotseerden. Het waren er dit jaar allicht iets minder, de zalen waren toch wat minder vol dit jaar, wat heel goed met de prijzen kan te maken hebben, maar de afgelopen dagen ook met de gebrekkige bereikbaarheid per openbaar dan wel privé vervoer, dankzij het witte weer. Desalniettemin was het weer een zeer geslaagd festival met veel mooie films. Sterker nog, als ik kijk naar de gemiddeldes van de cijfers die ik per jaar aan films op het festival gaf voor deze site, is dit het beste jaar tot nu toe.

Maar dat kan natuurlijk ook betekenen dat ik beter ben geworden in het films uitkiezen, of dat ik milder ben geworden, of dat ik dankzij twee dagen ziekte en de NS/de sneeuw net de minste films van mijn programma miste. Tegelijk zijn dat soort beoordelingen natuurlijk niet meer dan een momentopname en is de ene vier sterren beoordeling de ander niet en zijn ze eigenlijk niet te vergelijken. Zoals uit onderstaande top tien van het festival ook blijkt.

Toch kan ik concluderen dat dit jaar veel jonge en/of beginnende filmmakers verantwoordelijk waren voor mijn kijkplezier en niet voornamelijk de geijkte namen, hoewel een paar oude rotten goed partij gaven. De onderstaande top tien bestaat voor bijna de helft uit debuutfilms, en slechts enkele gevestigde namen:

Top-10:
1.Wuthering Heights [rating 5]
2.Le Havre [rating 5]
3.Abrir puertas y ventanas [rating 4]
4.Sudoeste [rating 4]
5.Hugo [rating 4.5]
6.La leggenda di Kaspar Hauser [rating 4]
7.Traité de Bave et d'Éternité [rating 4]
8.L'Apollonide (Souvenirs de la maison close) [rating 4]
9.Alps [rating 4]
10.Shame [rating 4]

Het volledige ratingoverzicht is hier te vinden.