Veel Nederlandse films zijn er dit jaar niet te bespeuren tijdens het 41e Filmfestival van Rotterdam. Een paar documentaires, wat kleinschalige kunstzinnige projecten en een aantal internationale co-producties. Dat is dit jaar de tegenvallende oogst uit Nederland. Hoe anders is dat bij onze zuiderburen, die ruimschoots vertegenwoordigd zijn op dit festival. En de Belgen zijn niet alleen kwantitatief sterk, ook kwalitatief leveren ze indrukwekkende films af.
Het afgelopen jaar was sowieso een goed filmjaar voor de Belgische cinema. Rundskop werd genomineerd voor een Oscar voor beste buitenlandse film en Le Gamin au Vélo werd in Cannes bekroond met de prestigieuze Gouden Prijs. Op het Filmfestival van Rotterdam draait onder andere het ontroerende coming-of-agedrama Les Géants, waarover ik hier al schreef. Maar ook de films Lena en The Invader behoren tot de betere van het programma-aanbod.
De nieuwe film van Christophe van Rompaey is in feite een Nederlandse film, maar gemaakt door een Belg. Lena speelt zich af in Rotterdam en gaat over de zeventienjarige Lena, die het niet makkelijk heeft in het leven. Het van oorsprong Poolse meisje woont bij haar emotioneel labiele moeder en heeft een liefdesleven waarin ze jongens van haar gebruik laat maken. Dat verandert als ze Daan ontmoet, een populaire jongen die voor haar valt. De met overgewicht kampende Lena is op slag verliefd op hem en trekt al snel bij hem en zijn wat merkwaardige vader in.
Hoewel Lena met Nederlands geld gemaakt is, voelt de film absoluut niet Nederlands aan. Daarvoor zit de film te goed in elkaar, zou ik haast willen zeggen. Vlaming Van Rompaey maakte al indruk met zijn vorige film Aanrijding in Moscou en hoewel Lena een heel andere film is, is zijn talent wederom herkenbaar. Hij maakt optimaal gebruik van het sterke scenario van Mieke de Jong en weet de levenswereld van Lena perfect inzichtelijk te maken. Daarbij is de tweeëntwintigjarige Emma Levie fantastisch in de titelrol. Lena is een bij vlagen ongemakkelijke film, maar wel een die je al snel doet meeleven met de ongelukkige hoofdpersoon. Een meisje dat op zoek is naar geluk, maar telkens als ze dat te pakken heeft, uit haar handen ziet glippen.
[rating 4]
Het openingshot van The Invader is opmerkelijk. De film begint met een close-up van een vagina. Pas als de camera uitzoomt zien we dat het gaat om een vrouw op een naaktstrand, waar een Afrikaanse vluchteling aanspoelt. Het is een merkwaardig maar ook krachtig begin van de debuutfilm van de Belg Nicolas Provost, niet voor de eerste keer te gast in Rotterdam. The Invader volgt hoofdpersoon Amadou als hij door de straten van een voor hem onbekende stad dwaalt en als hij een affaire begint met een mysterieuze, rijke vrouw.
The Invader is in de basis een verhaal over een buitenstaander in een onbekende wereld, maar door de opvallende beeldtaal van Provost wordt de film boven de cliches buiten getild. De film is bij vlagen seksueel zeer expliciet, maar dat leidt gelukkig niet af van de zeer sterke acteerprestatie van Issaka Sawadogo, de man waarvoor Provost deze rol speciaal schreef. Sawadago is een indruwekkende persoonlijkheid die tegelijkertijd kracht en warmte uitstraalt en de film daarmee op zijn brede schouders draagt. Een uitstekende debuutfilm van deze Belg, waar we ongetwijfeld meer van gaan horen.
[rating 3.5]
