Met de vertoning van de openingsfilm 38 Temoins van regisseur Lucas Belvaux begint vanavond de 41e editie van het IFFR, het filmfestival van Rotterdam. Het is een editie waar enige controverse aan voorafging. Die controverse draait vooral om de ticketprijzen, die in vergelijking met vorig jaar flink zijn gestegen. Een kaartje kost nu zelfs fors meer dan een kaartje voor een reguliere bioscoopvoorstelling.
Een festivalkaartje kost dit jaar 11 euro, een beslissing van de organisatie die bij de vaste bezoeker de haren overeind deed staan. Afgelopen jaar kostte een kaartje nog 9,50. De organisatie verdedigt zich door te zeggen dat de transactiekosten via internet nu zijn afgeschaft, waardoor het wel meevalt met die ticketprijs.
Maar aangezien ook de Tijgerpas, de kortingskaart waarmee je fors voordeliger uit was, is afgeschaft en inmiddels is vervangen door een veel duurdere kaart, is duidelijk dat ook het IFFR last heeft van de bezuinigingen van dit kabinet. Het festival kan op minder subsidie rekenen en moet de inkomsten dus op een andere manier binnenhalen. Het lijkt erop alsof de beslissing al directe gevolgen heeft voor de kaartverkoop. Waar vorig jaar na drie dagen meer dan 105.000 kaarten waren verkocht, zijn dat er dit jaar slechts 100.000. Ook de rij bij de kassa op de eerste verkoopdag was veel korter dan normaal.
Of dat door de ticketprijzen komt, valt nog te bezien, maar feit is dat het met de belangstelling ietwat tegen lijkt te vallen. Het niet bijzonder spectaculaire programma kan daar ook debet aan zijn. Rotterdam is een festival dat het nooit van de grote namen moest hebben, maar had altijd wel een tiental films die op eerdere festivals veel indruk hadden gemaakt. Met Shame, Hugo en The Descendants zijn er dit jaar maar drie grote publiekstrekkers terwijl films als Once Upon A Time in Anatolia, Faust en Elena (die in Rotterdam niet zouden misstaan) om verschillende redenen niet geprogrammeerd staan.
Maar goed, misschien valt het allemaal reuze mee en staan we over tien dagen juichend op de banken om een van de beste edities uit de geschiedenis te vieren. Met de eerste films die ik zag was in elk geval niets mis.
Les Géants is de opvolger van roadmovie Eldorado, een film die het in Rotterdam een paar jaar geleden goed deed. De Belgische regisseur Bouli Lanners reist met zijn nieuwste film af naar de Ardennen waar hij drie jongens volgt die opgroeien zonder ouders. Lanners besteedt weinig tijd aan de vraag waar die ouders zijn, ze komen gewoon niet in beeld. De drie jongens (twee broers en hun beste vriend) worden gevolgd tijdens hun tochten door de Waalse bossen, waarbij ze onder andere een huis verkopen, hun haar blonderen, in een geïmproviseerde hut gaan wonen en nog veel meer. Les Géants is een sprookjesachtige film, vol fantastische beelden van de Ardennen en een bijzonder fijne soundtrack. Vooral de drie jonge acteurs, die bijna voortdurend in beeld zijn, maken veel indruk. Ongetwijfeld een van de publieksfavorieten op dit festival.
[rating 4]
Met haar vorige film, het meesterlijke Le Père de Mes Enfants liet de jonge Française Mia Hansen-Løve al zien tot een van de interessantste hedendaagse regisseurs te behoren en dat bewijst ze nu weer met het romantische Un Amour de Jeunesse. De film vertelt het verhaal van een eerste liefde tussen Camille (15) en Sullivan (19). Vooral Camille is hopeloos verliefd op de oudere Sullivan en kan het niet verkroppen als hij de relatie verbreekt. De film concentreert zich verder vooral op het leven van Camille en de manier waarop haar eerste liefde steeds weer terugkeert in haar leven. Kalverliefde is geen nieuw onderwerp, maar de manier waarop Hansen-Love het in beeld brengt is zo subtiel en realistisch dat het onderwerp bijna fris gaat aanvoelen. Met behulp van de jonge actrice Lola Creton, een van de grootste talenten van de Franse cinema, schetst Hansen-Løve zo op indrukwekkende wijze wat voor indruk een eerste liefde op je achterlaat. Erg fraai.
[rating 4]
De komende tien dagen zal FilmTotaal uitgebreid verslag doen van het International Film Festival Rotterdam. Nieuwe artikelen verschijnen eerst op de frontpage en worden automatisch gearchiveerd op de speciale IFFR-pagina.
Een festivalkaartje kost dit jaar 11 euro, een beslissing van de organisatie die bij de vaste bezoeker de haren overeind deed staan. Afgelopen jaar kostte een kaartje nog 9,50. De organisatie verdedigt zich door te zeggen dat de transactiekosten via internet nu zijn afgeschaft, waardoor het wel meevalt met die ticketprijs.
Maar aangezien ook de Tijgerpas, de kortingskaart waarmee je fors voordeliger uit was, is afgeschaft en inmiddels is vervangen door een veel duurdere kaart, is duidelijk dat ook het IFFR last heeft van de bezuinigingen van dit kabinet. Het festival kan op minder subsidie rekenen en moet de inkomsten dus op een andere manier binnenhalen. Het lijkt erop alsof de beslissing al directe gevolgen heeft voor de kaartverkoop. Waar vorig jaar na drie dagen meer dan 105.000 kaarten waren verkocht, zijn dat er dit jaar slechts 100.000. Ook de rij bij de kassa op de eerste verkoopdag was veel korter dan normaal.
Of dat door de ticketprijzen komt, valt nog te bezien, maar feit is dat het met de belangstelling ietwat tegen lijkt te vallen. Het niet bijzonder spectaculaire programma kan daar ook debet aan zijn. Rotterdam is een festival dat het nooit van de grote namen moest hebben, maar had altijd wel een tiental films die op eerdere festivals veel indruk hadden gemaakt. Met Shame, Hugo en The Descendants zijn er dit jaar maar drie grote publiekstrekkers terwijl films als Once Upon A Time in Anatolia, Faust en Elena (die in Rotterdam niet zouden misstaan) om verschillende redenen niet geprogrammeerd staan.
Maar goed, misschien valt het allemaal reuze mee en staan we over tien dagen juichend op de banken om een van de beste edities uit de geschiedenis te vieren. Met de eerste films die ik zag was in elk geval niets mis.
Les Géants is de opvolger van roadmovie Eldorado, een film die het in Rotterdam een paar jaar geleden goed deed. De Belgische regisseur Bouli Lanners reist met zijn nieuwste film af naar de Ardennen waar hij drie jongens volgt die opgroeien zonder ouders. Lanners besteedt weinig tijd aan de vraag waar die ouders zijn, ze komen gewoon niet in beeld. De drie jongens (twee broers en hun beste vriend) worden gevolgd tijdens hun tochten door de Waalse bossen, waarbij ze onder andere een huis verkopen, hun haar blonderen, in een geïmproviseerde hut gaan wonen en nog veel meer. Les Géants is een sprookjesachtige film, vol fantastische beelden van de Ardennen en een bijzonder fijne soundtrack. Vooral de drie jonge acteurs, die bijna voortdurend in beeld zijn, maken veel indruk. Ongetwijfeld een van de publieksfavorieten op dit festival.
[rating 4]
Met haar vorige film, het meesterlijke Le Père de Mes Enfants liet de jonge Française Mia Hansen-Løve al zien tot een van de interessantste hedendaagse regisseurs te behoren en dat bewijst ze nu weer met het romantische Un Amour de Jeunesse. De film vertelt het verhaal van een eerste liefde tussen Camille (15) en Sullivan (19). Vooral Camille is hopeloos verliefd op de oudere Sullivan en kan het niet verkroppen als hij de relatie verbreekt. De film concentreert zich verder vooral op het leven van Camille en de manier waarop haar eerste liefde steeds weer terugkeert in haar leven. Kalverliefde is geen nieuw onderwerp, maar de manier waarop Hansen-Love het in beeld brengt is zo subtiel en realistisch dat het onderwerp bijna fris gaat aanvoelen. Met behulp van de jonge actrice Lola Creton, een van de grootste talenten van de Franse cinema, schetst Hansen-Løve zo op indrukwekkende wijze wat voor indruk een eerste liefde op je achterlaat. Erg fraai.
[rating 4]
De komende tien dagen zal FilmTotaal uitgebreid verslag doen van het International Film Festival Rotterdam. Nieuwe artikelen verschijnen eerst op de frontpage en worden automatisch gearchiveerd op de speciale IFFR-pagina.
