Vandaag gaat, met de première van de openingsfilm Tirza, in Utrecht het dertigste Nederlands Film Festival van start. Op het festival zullen alle Nederlandse films van het afgelopen jaar te zien zijn. Altijd een goed moment om de balans op te maken van de status van de Nederlandse film en een voorspelling te wagen wie er met de prestigieuze Gouden Kalveren naar huis gaan.
Het afgelopen jaar stond met name in het teken van de boekverfilming. Zo ongeveer alle Nederlandse speelfilms met een enigszins substantieel budget waren gebaseerd op een succesvol boek om zo veel mogelijk risicos te vermijden. Of het nu gaat om Terug naar de Kust, Komt een Vrouw bij de Dokter of De Gelukkige Huisvrouw, een succesvol boek staat tegenwoordig garant voor een filmbewerking.
Die strategie lijkt nog steeds zijn vruchten af te werpen. Het afgelopen jaar was Komt een Vrouw bij de Dokter met afstand de best bezochte film van eigen bodem, met meer dan één miljoen bioscoopbezoekers, een astronomisch getal voor een Nederlandse film. De Gelukkige Huisvrouw volgde op gepaste afstand, met iets minder dan vijfhonderdduizend bezoekers. Het is dan ook niet geheel toevallig dat ook in het najaar, met films als Briefgeheim, De Eetclub en Dik Trom op het programma, de stroom aan boekverfilmingen blijft aanhouden.
Wel is het de vraag waarom bovengenoemde titels, die samen met Loft en Sint de grootste Nederlandse films van de komende maanden zullen worden, dan niet op het Nederlands Filmfestival in première gaan. Dat kan liggen aan een ongunstige planning die ervoor zorgt dat de films niet op tijd klaar zijn, maar het lijkt een trend van de laatste jaren te zijn dat de grootste Nederlandstalige films het NFF overslaan. Zo koos De Storm vorig jaar zelfs voor een première in Vlissingen in plaats van Utrecht. Ook Alles is Liefde en Komt een Vrouw bij de Dokter sloegen het Nederlands Filmfestival bewust over. Dat is nadelig voor de status van het evenement dat zo graag te boek wil staan als dé week waarin de Nederlandse cinema in het middelpunt van de belangstelling staat.
Wie maakt er dit jaar dan kans op het Gouden Kalf voor lange speelfilm, dat afgelopen jaar werd gewonnen door Nothing Personal? Komt een Vrouw bij de Dokter lijkt, alleen al door de massale bezoekersaantallen, de voornaamste kanshebber om bekroond te worden door de jury onder leiding van Pieter Broertjes, oud-hoofdredacteur van de Volkskrant. Maar ook Tirza (alweer een boekverfilming), de Nederlandse inzending voor de Oscars, lijkt goede papieren te hebben. Of komt er toch een arthousefavoriet als Joy van Meike de Jong of R U There van David Verbeek om de hoek kijken? We weten het op 1 oktober als de Kalveren worden uitgereikt.
Het afgelopen jaar stond met name in het teken van de boekverfilming. Zo ongeveer alle Nederlandse speelfilms met een enigszins substantieel budget waren gebaseerd op een succesvol boek om zo veel mogelijk risicos te vermijden. Of het nu gaat om Terug naar de Kust, Komt een Vrouw bij de Dokter of De Gelukkige Huisvrouw, een succesvol boek staat tegenwoordig garant voor een filmbewerking.
Die strategie lijkt nog steeds zijn vruchten af te werpen. Het afgelopen jaar was Komt een Vrouw bij de Dokter met afstand de best bezochte film van eigen bodem, met meer dan één miljoen bioscoopbezoekers, een astronomisch getal voor een Nederlandse film. De Gelukkige Huisvrouw volgde op gepaste afstand, met iets minder dan vijfhonderdduizend bezoekers. Het is dan ook niet geheel toevallig dat ook in het najaar, met films als Briefgeheim, De Eetclub en Dik Trom op het programma, de stroom aan boekverfilmingen blijft aanhouden.
Wel is het de vraag waarom bovengenoemde titels, die samen met Loft en Sint de grootste Nederlandse films van de komende maanden zullen worden, dan niet op het Nederlands Filmfestival in première gaan. Dat kan liggen aan een ongunstige planning die ervoor zorgt dat de films niet op tijd klaar zijn, maar het lijkt een trend van de laatste jaren te zijn dat de grootste Nederlandstalige films het NFF overslaan. Zo koos De Storm vorig jaar zelfs voor een première in Vlissingen in plaats van Utrecht. Ook Alles is Liefde en Komt een Vrouw bij de Dokter sloegen het Nederlands Filmfestival bewust over. Dat is nadelig voor de status van het evenement dat zo graag te boek wil staan als dé week waarin de Nederlandse cinema in het middelpunt van de belangstelling staat.
Wie maakt er dit jaar dan kans op het Gouden Kalf voor lange speelfilm, dat afgelopen jaar werd gewonnen door Nothing Personal? Komt een Vrouw bij de Dokter lijkt, alleen al door de massale bezoekersaantallen, de voornaamste kanshebber om bekroond te worden door de jury onder leiding van Pieter Broertjes, oud-hoofdredacteur van de Volkskrant. Maar ook Tirza (alweer een boekverfilming), de Nederlandse inzending voor de Oscars, lijkt goede papieren te hebben. Of komt er toch een arthousefavoriet als Joy van Meike de Jong of R U There van David Verbeek om de hoek kijken? We weten het op 1 oktober als de Kalveren worden uitgereikt.
